W opracowaniu dokonano analizy prawnych instrumentów urzeczywistnienia stabilności finansowej w UE w dyrektywie 2014/59/UE oraz rozporządzeniu 806/2014 wprowadzających jednolity mechanizm restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji stanowiący II filar Europejskiej Unii Bankowej, a zarazem element konstrukcyjny poszerzający Europejską Sieć Stabilności Finansowej.

The events that took place in Poland 2015 and 2016, concerning the actions taken by the new parliamentary majority, including changes in the composition, procedurę and legal basis of the Constitutional Court (Constitutional Court Act) were an inspiration to the reflections presented in this paper. Discussed in the paper are three main points of the functioning of the Constitutional Tribunal (CT) in Poland. The first outlines the genesis of CT, starting with the period of real socialism (1982). This is quite important as the original concept of CT, despite the constitutional declaration of independence of the judges, assumed some degree of parliamentary supervision (i.e. a hegemonic political party). The text also describes how CT at the time able was to achieve independence and consolidate its authority, illustrating how this body – already included in the judiciary – was constituted in the Constitution of the Republic of Poland in 1997. The second point consists of a short chronicle of events, including the adoption of the five successive legal acts (amendments or new Constitutional Court Acts), and the way in which attempts were made, sometimes even by legal tricks, to change the composition of this court to a politically more favourable and to block its freedom or to revoke the court’s ruling. With the final passing of three new laws on the organisation and the procedure of the Constitutional Tribunal and the status of its judges, whose negative consequences continue to appear. At the same time, international institutions (the Venice Commission, the European Parliament and the European Commission) announced their opinions, expressing concern about the situation in Poland from the point of view of European standards of Rule of Law. The third point touches probably the most important issue – the doctrinal and constitutional consequences, as well as the problems brought by these events to the Polish constitutional law science and the constitutional and political practice.

Niniejszy artykuł dotyczy problematyki z zakresu prawa finansów publicznych. Przedmiotem analizy są wybrane kompetencje ministra właściwego do spraw finansów publicznych odnoszące się do państwowego długu publicznego. W pierwszej części opracowania autorka dąży do ustalenia zakresu przedmiotowego i podmiotowego oraz znaczenia realizowanych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych kompetencji kontrolnych w obszarze państwowego długu publicznego. Druga część pracy poświęcona została analizie kompetencji programistyczno-strategiczych. Autorka nie tylko dokonuje prezentacji i oceny Strategii zarządzania długiem publicznym w ostatnich latach, ale też podejmuje próbę ustalenia relacji między tym dokumentem a innymi dokumentami o charakterze programistycznym dotyczącymi finansów publicznych w Polsce. W konkluzji autorka potwierdza tezę o szerokich wręcz dyskrecjonalnych uprawnieniach ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

Artykuł dotyczy problemów związanych ze stosowaniem regulacji dotyczących urzędowych interpretacji prawa podatkowego. Autor nie zgadza się z poglądem sądów administracyjnych, że nie jest możliwe składanie wniosków o wydanie interpretacji indywidualnej, które zawierałyby wariantywny opis przewidywanej operacji gospodarczej.

Artykuł stanowi próbę przedstawienia podstawowych elementów związanych z platońską wizją dobra wspólnego poprzez odniesienie się do zasadniczych sposobów rozumienia koncepcji dobra wspólnego na przestrzeni wieków. Określono także charakterystykę odrębności teorii, która została zaproponowana przez Platona. Ta odmienność polegała na przesunięciu „punktu ciężkości” z człowieka (jednostki ludzkiej) na ogół społeczeństwa (państwo). W ten sposób koncepcja dobra wspólnego akcentuje troskę o dobro ogółu jako koszt swobody jednostki ludzkiej. Dla Platona osoba musi się podporządkować społeczności, to jest jedyna droga do zbudowania trwałego społeczeństwa.

Glosowane orzeczenie dotyczy głośnego problemu wyboru sędziów Trybunału Konstytucyjnego na stanowiska opróżniane w okresie przypadającym na zakończenie dotychczasowej kadencji parlamentu i rozpoczęcia nowej jego kadencji. Autor dokonuje krytycznej oceny wyroku Trybunału Konstytucyjnego.

W klasycznym podziale prywatyzacji zadań państwa przyjętym w polskiej nauce prawa wyróżniono jej dwa rodzaje: 1) prywatyzację sensu stricto i 2) prywatyzację sensu largo. Pierwsza oznacza całkowite wycofanie się z danej dziedziny aktywności przez państwo, druga – zlecenie realizacji zadań państwa podmiotom niepublicznym, przy zachowaniu roli państwa jako organizatora oraz odpowiedzialności państwa za działania podmiotów prywatnych i realizację zadań. Można jednak w praktyce obrotu odnotować przypadki, w których państwo zasadniczo wykonuje swoje zadania, a jedynie określone funkcje są przekazywane podmiotom prywatnym. Możliwe jest postawienie pytania, czy w takim przypadku mamy do czynienia z prywatyzacją zadań państwa, a jeśli tak, czy przyjmowana aktualnie typologia rodzajów prywatyzacji jest wystarczająca do opisania form, jakie przyjmuje prywatyzacja w chwili obecnej. Zdaniem autora typologię należy uzupełnić o kategorię outsourcingu, która również mieści się w zbiorze działań państwa, a którą można określić jako prywatyzację, a jednocześnie nie jest ani prywatyzacją sensu stricto, ani też sensu largo.