W wyroku z 14 grudnia 2022 r., II SA/Gl 1201/22, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach stwierdził, że ogólne zasady wykładni prawa, w przypadku braku definicji legalnej, nakazują sięgnięcie do językowego znaczenia określonego pojęcia, w tym także do definicji zawartej w Wikipedii. Zdaniem Sądu należy mieć jednak świadomość, że Wikipedia nie jest słownikiem ani encyklopedią tworzoną przez specjalistów, wedle określonych reguł, może zatem zawierać nieścisłości lub przekłamania. Centralnym problemem prawnym glosowanego wyroku jest zakres wykorzystania Wikipedii w operatywnej wykładni prawa. Sformułowana teza orzecznicza dotyka interesującego zagadnienia ogólnej użyteczności Wikipedii jako źródła wiedzy, przede wszystkim oceny dopuszczalności jej stosowania w konstruowaniu wypowiedzi wartościujących oraz argumentacyjnych. Wedle glosatora prezentowany pogląd zasługuje na pełną aprobatę, gdyż dostrzegając zalety Wikipedii,
skład orzekający postuluje ostrożne podejście do zawartych w niej informacji. W niniejszym opracowaniu starano się wzmocnić to stanowisko, argumentując, że korzystanie z internetowej encyklopedii niesie za sobą potencjalnie duże ryzyko i dlatego też powoływanie się na nią w treści rozstrzygnięcia sądowego nie może odbywać się w sposób bezrefleksyjny.

Artykuł omawia kwestię prawa do czystego środowiska i czystego powietrza jako dobra osobistego oraz możliwość egzekwowania orzeczeń z tego zakresu. Autorzy poruszają sporną kwestię klasyfikacji tego prawa, zastanawiając się, czy można je uznać za dobro osobiste bezpośrednio związane z osobą fizyczną. Istotnym aspektem jest także wskazanie właściwego podmiotu reprezentującego stronę pozwaną, szczególnie gdy pozwany jest Skarb Państwa. W celu dochodzenia roszczeń związanych z naruszeniem prawa do czystego powietrza niezbędne jest ustalenie winy konkretnego sprawcy. Na przykładach spraw polskich i europejskich zostają przed-stawione orzeczenia, które zapadły w kwestiach prawa do czystego środowiska i powietrza. Rozważania te stanowią podstawę do oceny tego, jakie mogą zapaść orzeczenia i czy mogą one zostać skutecznie wyegzekwowane.

The article discusses the matter of the right to a clean environment and clean air as a personal interest and the possibility of enforcing judgements issued in this area. The authors of the paper address the controversial issue of the classification of this right, analysing whether it can be considered a personal interest directly associated with a natural person. It is also important to identify the relevant entity representing the defendant in such cases, especially when the defendant is the Treasury. In order to pursue claims on the grounds of violations of the right to clean air, it is necessary to determine the guilt of a specific perpetrator. The paper discusses examples of Polish and European cases where rulings have been made on the matter of the right to a clean environment and clean air. These considera-tions become the grounds for determining what rulings can be made and whether they can be effectively enforced.

Over the past few decades, there has been an increased number of deaths in road accidents. The joint efforts to lower the rate of accidents and deaths are visible in the latest analysis reports of Motor Vehicles Act amended in 2019 over the thirty years of applicability of the Motor Vehicles Act of 1988. In the current research projects, the researcher examined the implications of the new road safety measu-rements included in the provisions of the 2019 Amendment Act and investigated the effectiveness of new safety parameters by comparing the percentage of accidents before and after the enforcement of the Act. The researcher has analysed a codified and narrative text to examine the provisions of this Amendment Act of 2019 through the reports of National Crime Records Bureau, Ministry of Home Affairs, and Mini-stry of Road Transport and Highways (MORTH). The analysis of the data gathered shows that the provisions of the Act are meant to give effective tools to improve road safety measures.

Artykuł dotyczy najnowszej noweli ustawy Prawo farmaceutyczne z dnia 13 lipca 2023 r., która związana jest z ograniczeniami o charakterze antykoncentracyjnym w zakresie wydawania zezwoleń na prowadzenie apteki ogólnodostępnej. W dniu 4 października 2023 r. Prezydent RP, na podstawie art. 191 ust. 1 pkt 1 Konstytucji RP, złożył wniosek o zbadanie zgodności z Konstytucją tej noweli. We wniosku Prezydent stwierdził, że nowela wprowadza nowy zakaz koncentracji na rynku aptek (art. 99 ust. 3aa prawa farmaceutycznego), który został wprowadzony z naruszeniem zasady ochrony praw nabytych i bez odpowiedniej długości vacatio legis. W związku z wnioskiem Prezydenta przedmiotem artykułu jest analiza postanowień noweli w zakresie zmian polegających na dodaniu w art. 99 ust. 3aa i 3ab oraz w art. 103 ust. 2a–2d prawa farmaceutycznego, w celu ustalenia ich prawnego charakteru, przestrzegania zasady ochrony praw nabytych, a także ustalenia, czy przyjęty okres vacatio legis jest odpowiedni.

The article deals with the latest amendment to the Pharmaceutical Law Act, dated 13 July 2023, which is related to anticoncentration restrictions on the issuance of licenses to run generally accessible pharmacies. On 4 October 2023, the President of the Republic of Poland, pursuant to Article 191 section 1 item 1 of the Constitution of the Republic of Poland, filed a motion to examine the constitutionality of this amendment. In the motion, the President argued that the amendment intro-duces a new ban on pharmacy market concentration (Article 99 section 3aa of the Pharmaceutical Law), which was introduced in violation of the principle of protec-tion of acquired rights and without adequate vacatio legis. In light of the President’s motion, the subject of this article is an analysis of the provisions of the amendment with regard to the changes involving the addition of sections 3aa and 3ab under Article 99 and sections 2a-2d under Article 103 of the Pharmaceutical Law in order to determine their legal nature, comply with the principle of protection of acquired rights, and to decide whether the adopted vacatio legis period is appropriate.

W ostatnich latach stosunkowo nierzadką praktyką jest wydawanie przez polski organ antymonopolowy decyzji warunkowych w postępowaniach w sprawie koncentracji przedsiębiorców. Nie jest to zresztą praktyka znana wyłącznie polskiemu organowi antymonopolowemu, gdyż tego rodzaju decyzje wydawane są także przez Komisję Europejską. Udzielane w ten sposób zgody zezwalają uczestnikom planowanej koncentracji na jej przeprowadzenie, jednak pod określonymi warunkami, które mogą mieć charakter behawioralny lub strukturalny. Zwłaszcza w odniesieniu do tego drugiego z wymienionych rodzajów warunków pojawia się kilka istotnych zagadnień, w szczególności w zakresie dopuszczalnego stopnia ingerencji w sferę prywatnoprawnych praw i obowiązków jednego lub obydwu uczestników koncentracji oraz konsekwencji braku realizacji warunku, pod którym udzielona została zgoda na dokonanie koncentracji. Tym zagadnieniom poświęcony został niniejszy artykuł, który kończą wnioski i rekomendacje dotyczące praktyki orzeczniczej polskiego organu antymonopolowego w opisanym powyżej zakresie.

In recent years, it has been a relatively common practice for the Polish antitrust authority – the Office of Competition and Consumer Protection (the OCCP) – to issue conditional decisions in merger control proceedings. Actually, this is not a practice known only to the Polish antitrust authority, as such decisions are also issued by the European Commission. Consents granted following this procedure allow participants to a planned concentration (also referred to as merger) to proceed, but under certain conditions – behavioural or structural. Several important issues arise especially with regard to the latter type of conditions, particularly in terms of the permissible degree of interference in the sphere of private legal rights and obligations of one or both participants in the concentration, and the consequences of failure to comply with the condition under which the concentration has been approved. These issues are the subject of this paper, which ends with conclusions and implications regarding the judicial practice of the Polish antitrust authority in the area in question.

19 lipca 2023 r. Trybunał Konstytucyjny wydał przełomowy wyrok o sygnaturze akt SK 14/21, w którym uznał definicję legalną budowli, zawartą w art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, za niezgodną z Konstytucją. Dotychczas istniały liczne kontrowersje i niejasności w interpretacji tej definicji, co prowadziło do powstania rozbieżnych linii orzeczniczych sądów administracyjnych i sporów w doktrynie. W orzeczeniu Trybunał Konstytucyjny zdecydował, że odwoływanie się w przepisach podatkowych do przepisów prawa budowlanego jest niezgodne z zasadami określoności prawa podatkowego i poprawnej legislacji. Zasugerował również potrzebę dokonania zmiany definicji budynku.
W artykule przeanalizowane zostały najważniejsze praktyczne problemy, które występowały w ramach stosowania definicji budowli w dotychczasowym brzmie-niu, a także omówiono kluczowe orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego oraz sądów administracyjnych w tym zakresie. Przedstawiona została także ocena wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 19 lipca 2023 r. o sygnaturze akt SK 14/21. Na końcu autor proponuje możliwe rozwiązania legislacyjne, które mogłyby być podstawą do stworzenia nowej definicji budowli – formułując tym samym postulaty le lege ferenda.

Przedsiębiorcy działający na rynku mogą zyskać status przedsiębiorstwa społecznego, jeśli realizują cele społeczne oraz wspierają swym działaniem osoby zagrożone wykluczeniem społecznym poprzez ich reintegrację zawodową i społeczną. Uzyskanie statusu przedsiębiorstwa społecznego pozwala na skorzystanie przez podmiot z właściwych form wsparcia finansowego na rozwój i podnoszenie konkurencyjności organizacji. Przedmiotem artykułu jest analiza istniejących rozwią­zań prawnych w zakresie pozyskania wsparcia finansowego. Analizie poddano formy wsparcia kierowane do różnych grup osób zagrożonych wykluczeniem. Z rozważań zawartych w artykule wynika, iż zaproponowane instrumenty pozostają niedopasowane do potrzeb tej grupy przedsiębiorstw. Dodatkowo w publikacji zawarto propozycje zmian prawnych, które wprowadzone pozwolą na wzmocnie-nie pozycji przedsiębiorstw społecznych na rynku.

Ochronę konsumentów gwarantuje konstytucja Republiki Kosowa, ustawy i akty podstawowe. Opracowując ustawodawstwo dotyczące ochrony konsumentów Republika Kosowa przywiązywała wielką wagę do zbliżenia i harmonizacji ustawodawstwa Kosowa z prawodawstwem UE. Jednakże w tym artykule zwróciliśmy uwagę na pewne aspekty prawne, nad którymi należy jeszcze popracować, aby obecna ustawa o ochronie konsumentów została dostosowana i zharmonizowana z przepisami prawa UE. W artykule omówiono podstawowe prawa konsumenta ze szczególnym naciskiem na ich niedostatki

Głównym problemem, który poddano analizie, jest brak procedury umożliwiającej sanowanie wadliwych postanowień ugody zawartej w ramach mediacji sądowej do momentu wydania przez sąd postanowienia o odmowie jej zatwierdzenia lub nadania klauzuli wykonalności. Punktem wyjścia dla poczynionych rozważań była analiza przesłanek sądowej kontroli ugody mediacyjnej i wpływu negatywnego orzeczenia sądu w przedmiocie jej zatwierdzenia na dalszy tok postępowania, w tym możliwe tryby sanowania wadliwych postanowień ugody. Wynikiem przeprowadzonej analizy są sformułowane postulaty de lege ferenda mogące stanowić asumpt do dyskusji na temat zasadności wprowadzenia zmian normatywnych.

The history of laws regulating types of companies in Vietnam was born later than in other countries, only when Vietnam implemented the “DOI MOI” (renewal) process according to the market economy in 1986. The laws have been supplemented over time to promote and encourage investors to contribute capital to establish various business organisations. However, increasingly diverse and rich economic relations pose urgent needs for the law, on the one hand, to recognise and expand the freedom of business of its subjects, and on the other hand, to anticipate, recog-nise, and protect new associations that create unregulated types of business enti-ties. Only then can the law regulating types of companies in Vietnam establish a legal basis to promote deep integration into current international economic activities. This article analyses, evaluates, and recommends theoretical and practical issues on the laws regulating the types of companies in Vietnam.

In my current study, I focus on civil servants, and within that – on the special category of teachers. I will offer a closer look at the freedom of conscience of teachers, to see what are the nodes and areas of particular interest, and what legal conflicts and possible methods of resolution are present in the legal system – within the case law and in the literature. Ultimately, I would like to answer the question of what the new results and emerging institutions of legal development are in the area under study – primarily in Hungary, but also internationally.

This article aims to explore the key features of these amicable mechanisms within FIDIC contracts involving governmental administrations, with the goal of provid-ing recommendations that can contribute to the development of comprehensive regulatory frameworks. The issue to be examined in this article is the level of regu-lation provided by the FIDIC contract texts regarding administrative construction procedures. The methodology employed for this article involved a descriptive analytical approach, which focused on analysing legislative texts relevant to the topic and examining all articles within the FIDIC contract that pertain to our research objective. This analysis allowed us to describe these provisions with an ultimate goal of finding a solution to address the problem under investigation. A key discovery was that the FIDIC construction contract only briefly mentioned amicable resolution methods in one article, without providing specific details. Based on this observa-tion, a set of recommendations has been proposed, including the establishment of a dispute resolution council consisting of at least three persons. This approach is believed to enhance dispute resolution through amicable means by promoting discussion and consultation among its members and ultimately avoiding unneces-sary complications.

Piaskownica regulacyjna to instytucja prawna umożliwiająca podmiotom gospodarczym działanie w bezpiecznym prawnym środowisku testowym w celu eksperymentowania z innowacyjnymi technologiami, produktami, usługami lub podejściami przez określony czas, w wyznaczonej części sektora lub obszaru pod nadzorem regulacyjnym. Na problemy piaskownic patrzymy w tym tekście z dwóch perspektyw: ekonomisty i teoretyka prawa. Zadaniem autorów jest analiza jawnych i ukrytych funkcji, jakie faktycznie pełnić mają (pełnią?) piaskownice w pluralistycznym porządku regulacyjnym oraz mają pełnić (pełnią?) w gospodarce. Autorzy szukają odpowiedzi na pytanie, czy piaskownice regulacyjne są realną szansą na wsparcie innowacji gospodarczych oraz szansą na lepszą jakość regulacji w czasie IV rewolucji przemysłowej.