This article is a contribution to the biography of Professor Andrzej Kabat – a prose-cutor, legal counsel, judge of the highest courts of the Republic of Poland, and a long-time academic teacher. The study discusses selected jurisprudential achieve-ments of Professor Andrzej Kabat from the period when he held the office of a judge of the Constitutional Tribunal and the Supreme Administrative Court. Moreover, there are also references to his research on the institution of questions of law sub-mitted to the Constitutional Tribunal, which is regarded as pioneering in the science of law, despite the fundamental changes in the political system. What marks the discussed output of Professor Kabat is both the relevance of his ideas and the great significance for the practice of application of the law.

This article is a contribution to the biography of Professor Andrzej Kabat – a prose­cutor, legal counsel, judge of the highest courts of the Republic of Poland, and a long­time academic teacher. The study discusses selected jurisprudential achieve­ments of Professor Andrzej Kabat from the period when he held the office of a judge of the Constitutional Tribunal and the Supreme Administrative Court. Moreover, there are also references to his research on the institution of questions of law sub­mitted to the Constitutional Tribunal, which is regarded as pioneering in the science of law, despite the fundamental changes in the political system. What marks the discussed output of Professor Kabat is both the relevance of his ideas and the great significance for the practice of application of the law.

Pewność prawa jest jedną z podstawowych wartości demokratycznego państwa prawnego, a dążenie do jej realizacji na możliwie wysokim poziomie jest pożądane. Istotnym czynnikiem wpływającym ma poziom pewności prawa jest przewidywal­ność orzeczeń sądowych. Ma to przede wszystkim istotne znaczenie dla podatników, redukując poziom niepewności prawa. Ma to znaczenie także w aspekcie makroeko­nomicznym, gdyż brak pewności prawa ogranicza możliwości rozwojowe kraju.
W opracowaniu przeprowadzono analizę niezadowalającego – zdaniem auto­rów – stanu rzeczy w zakresie dyscypliny interpretacyjnej prawa podatkowego przez polskie sądy administracyjne oraz podjęto krytykę wybranych poglądów doktrynal­nych na kwestie szczegółowe z tym związane.

Legal certainty is one of the fundamental values of a democratic state governed by the rule of law, and striving to achieve it at the highest possible level is highly desirable. An essential factor influencing the degree of legal certainty is the predic­tability of judicial decisions. This is particularly significant for taxpayers, as it reduces the level of legal uncertainty. It is also relevant from a macroeconomic perspective, as a lack of legal certainty hampers a country’s potential for growth.
This paper analyses the state of Polish administrative courts’ practice of inter­preting tax law, which the authors consider unsatisfactory. It also offers a critical review of selected scholarly views on specific issues related to the core subject addressed.

Sądowa kontrola sprawowana przez sądy administracyjne obejmuje swym zasię­giem legalność aktów i czynności organów administracji publicznej. Wyłączona spod niej jest więc kontrola działalności organów innych władz. Pojawiają się jednak przypadki, w których sądy administracyjne, powołując się na tak zwaną wykładnię prokonstytucyjną, próbują objąć swą kognicją także akty, czynności czy bezczynność organów władzy ustawodawczej i sądowniczej. Za to, mimo że zgodnie z Konsty­tucją RP władzę wykonawczą, utożsamianą przez doktrynę z wykonywaniem administracji publicznej, sprawują Prezydent RP oraz Rada Ministrów, w orzecz­nictwie dominuje linia, zgodnie z którą akty Prezydenta stanowiące realizację jego prerogatyw, nie podlegają kognicji sądów administracyjnych. Autor polemizuje z tą linią orzecznictwa.
Przedmiotem rozważań są także zgłaszane w piśmiennictwie postulaty dotyczące powierzenia sądom administracyjnym kontroli decyzji wydawanych w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych, a także powołania odrębnego sądownictwa w sprawach podatkowych czy szerzej finansowych. Także tym postulatom Autor mocno się im przeciwstawia.

The judicial review of administrative courts covers the legality of acts and actions of public administration bodies. The oversight over the activities of bodies of other authorities is, therefore, excluded from this review. However, there are cases in which administrative courts, invoking the so-called pro-constitutional interpre-tation, attempt to extend their jurisdiction also to be able to review the acts, actions or inactions of legislative and judicial authorities. Despite the fact that according to the Constitution of the Republic of Poland, the executive power (equated by legal scholars, commentators, and practitioners with the exercise of public administra-tion) is exercised by the President of the Republic of Poland and the Council of Ministers, the dominant judicial practice is that the acts of the President, which constitute the exercise of his prerogatives, are not subject to the jurisdiction of administrative courts. The author argues against this practice.
The discussion addresses also the demands and proposals made in the litera-ture dealing with the subject for entrusting administrative courts with the review of decisions issued in social insurance cases, as well as the establishment of a separate judiciary in tax or – more broadly – financial cases. The author strongly opposes these demands and proposals as well.

Analizie poddano definicję legalną stanu cywilnego i wskazano na różne znaczenia tego pojęcia w podstawowych gałęziach prawa oraz na jego znaczenie dla stosowania norm ustawy z dnia 28 listopada 2014 r. – Prawo o aktach stanu cywilnego. Rozważono również istotę aktu stanu cywilnego. Omówiono administracyjnoprawny charakter czynności z zakresu rejestracji stanu cywilnego, zwracając uwagę na dopuszczalne ich formy prawne. Następnie scharakteryzowano najważniejsze cechy i zakres kontroli sądowej sprawowanej w swoich zakresach przez sądy powszechne i administracyjne i na tym tle dokonano oceny rozproszonej kontroli sądowej. W konkluzji przedstawiono postulaty de lege ferenda, odnoszące się do jednolitego modelu sądowej kontroli czynności z zakresu rejestracji stanu cywilnego.

The analysis offered in this paper explores the legal definition of civil status and points out the different meanings of this concept in the basic branches of law as well as its relevance to the application in Poland of the norms of the Act of 28 November 2014 – Vital Records Law. The essence of vital records has also been considered. The discussion addresses the administrative-legal nature of civil status registration activities, highlighting their permissible legal forms. This is followed by a review of the most important features and scope of judicial review exercised by common and administrative courts, which serves as the background for an evalua-tion of the dispersed judicial review. The conclu sion offers de lege ferenda proposals relating to a uniform model of judicial review of civil status registration activities.

Jednym z zasadniczych dylematów w sądowym stosowaniu prawa jest respektowanie zasady praworządności, a nie tylko zasady legalizmu. Zasada legalizmu ujęta w art. 7 Konstytucji w niewystarczający sposób chroni konstytucyjnie gwarantowane prawa i wolności jednostki i dlatego konieczny jest sędziowski aktywizm, tj. korekta prawa stanowionego w procesie wykładni i stosowania prawa po to, by prawu nadać taką treść, która zgodna jest z konstytucyjnie określonymi wartoś­ciami, leżącymi u podstaw aksjologii polskiej Konstytucji. Korekta prawa stanowio­nego wiąże się z wyjściem poza treść zasady legalizmu i odniesienia się do takich wartości jak: słuszność, sprawiedliwość, dobro, prawa i wolności człowieka.
Sędzia z uwagi na to, że zgodnie z Konstytucją podlega przede wszystkim jej przepisom, a w dalszej kolejności ustawom, może – jeśli potrafi to uzasadnić – odrzucić treść przepisów ustawowych i oprzeć rozstrzygnięcie wyłącznie na przepisach Konstytucji. Jest to zasadne wówczas, kiedy Konstytucja w większym zakresie aniżeli ustawa chroni prawa i wolności jednostki. Sędzia nie może powoływać w procesie wykładni reguły dura lex sed lex albowiem niszczy ona standardy kultury prawnej. Korekta prawa stanowionego w procesie jego wykładni wiąże się z sędziowską niezawisłością i odpowiedzialnością za wydane rozstrzygnięcie.

One of the fundamental dilemmas in judicial application of the law is to respect the principle of the rule of law and not only the principle of legalism. The principle of legalism as enshrined in Article 7 of the Constitution insufficiently protects the constitutionally guaranteed rights and freedoms of the individual, and therefore judicial activism is required, i.e. a correction of the established law in the process of interpretation and application of the law in order to give the law such content that is consistent with the constitutionally defined values underlying the axiology of the Polish Constitution. The correction of the legislated law involves going beyond the content of the principle of legalism and referring to such values as – equity, justice, goodness, human rights and freedoms.
The judge, due to the fact that under the Constitution he is first and foremost subject to its provisions, and secondarily to the laws, may – if he is able to justify it – reject the content of the statutory provisions and base his decision exclusively on the provisions of the Constitution. This is justified when the Constitution protects individual rights and freedoms to a greater extent than the law. A judge may not invoke the rule dura lex sed lex in the process of interpretation, as it destroys the standards of legal culture. The correction of statute law in the process of its inter-pretation relates to judicial independence and responsibility for the issued decision.

Przedmiotem opracowania jest przedstawienie głównych założeń nowego rodzaju uchwał, które, zgodnie z projektem zmian do ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, podejmowałby NSA. Celem tzw. uchwał pilotażowych byłoby zapobiegnięcie powstaniu niejednolitości orzecznictwa w sprawach toż-samych pod względem prawnym i faktycznym. We wnioskach końcowych pozy-tywnie odniesiono się do planowanych zmian, wskazując, że ich wprowadzenie przyczyniłoby się do zwiększenia poziomu pewności prawa oraz przewidywalności orzeczeń sądowych.

This paper presents the main ideas behind a new type of resolution, which, accord­ing to the proposed amendments to the Law on Proceedings before Administrative Courts, would be passed by the Supreme Administrative Court. The purpose of so­called pilot resolutions would be to prevent inconsistency in rulings concerning cases that are identical in legal and factual terms. In the concluding remarks, we underline the positive aspects of the proposed changes and argue that their incorpo­ration into the existing system would enhance legal certainty and increase the predictability of judicial decisions.

Funkcjonowanie unii celnej wymaga od państw członkowskich stosowania jedno­litych regulacji prawa celnego dla całego obszaru gospodarczego objętego wspól­nymi zasadami obrotu towarowego z zagranicą. Stawia to istotne wyzwania dla wszystkich administracji celnych realizujących politykę celną w ramach unii celnej. Działania państw członkowskich powinny w tym zakresie umożliwiać prawidłowy rozwój gospodarczy oraz wysoki poziom ochrony interesów społecznych i gospo­darczych ugrupowania integracyjnego. Zależności te powodują konieczność koor­dynacji działań administracji regulujących obrót towarowy z zagranicą w poszcze­gólnych państwach członkowskich unii celnej. W Unii Europejskiej konieczność koordynacji działań w ramach funkcjonowania całego systemu celnego stała się podstawą gruntownej reformy regulacji prawnych określających ustrojowy, materialno­prawny i proceduralny model funkcjonowania unii celnej. Wdrażane zmiany legis­lacyjne mają na celu reformę informatyczną zapewniającą integrację rozwiązań informatycznych służących administrowaniu obrotem towarowym z zagranicą oraz powołanie nowych podmiotów administrujących mających zapewnić właściwą koordynację działań w ramach systemu celnego Unii Europejskiej.

The functioning of the Customs Union requires the Member States to apply uniform customs regulations for the entire economic area governed by common rules for trade in goods with non-EU countries. This poses significant challenges to all customs administrations implementing customs policy within the Customs Union. In this regard, the Member States should act to allow for proper economic development and a high level of protection of the social and economic interests of the integration grouping. These interdependencies make it necessary to coordi nate the actions of the administrations regulating foreign trade in individual Member States of the Customs Union. In the European Union, the need to coordi nate activities under-taken within the entire customs system has become the foundation of a thorough reform of legal regulations defining the constitutional, substantive, and procedural models of functioning of the Customs Union. The legislative changes being imple-mented aim to bring about an IT reform translating into the integration of IT solu-tions for the administration of foreign trade in goods and the establishment of new administrative entities to ensure proper coordination of activities within the customs system of the European Union.

W wyniku skargi do sądu administracyjnego dwóch sędziów premier skorzystał z trybu autokontroli i uchylił swoją kontrasygnatę aktu urzędowego prezydenta. Jest to prawdziwy precedens w dziejach polskiego konstytucjonalizmu. Dopuszczalność kontroli sądowej aktów prezydenckich podejmowanych w sprawach indywidualnych nie powinna jednak budzić wątpliwości. Podlegają one bowiem ogólnemu reżimowi kontroli określonemu w ustawie z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Doświadczenia innych systemów prawnych wskazują, że akty centralnych organów władzy wykonawczej nie są, z pewnymi wyjątkami, wyłączone spod takiej kontroli. Przekonuje o tym analiza orzecznictwa np. czeskiego Najwyższego Sądu Administracyjnego, który uznaje swoją właściwość w sprawach powoływania na stanowiska sędziowskie.

Following a complaint to an administrative court by two judges, the Prime Minister used the self-revision procedure and revoked his countersignature of the Presi-dent’s official act. This is a true precedent in the history of Polish constitutionalism. Yet, the permissibility of judicial review of presidential acts performed in individual cases should not give rise to any doubts. This is because such acts are subject to the general control regime set forth in the Act of 30 August 2002 – Law on Proceed-ings before Administrative Courts. What we can learn from other judicial systems indicates that the acts of central executive authorities are not, with some exceptions, exempt from such supervision. An analysis of the judicial decisions of, for instance, the Supreme Administrative Court of the Czech Republic, which recognises its jurisdiction over appointments of judges serves as a convincing example.

W artykule dokonano analizy wyroków TSUE zapadłych w wyniku pytań prejudycjalnych i ich wpływu na orzecznictwo NSA. Na wyróżnienie zasługuje duża aktywność sądów administracyjnych w zadawaniu pytań prejudycjalnych do TSUE. Orzeczenia TSUE, dokonując oceny implementacji, niejednokrotnie udzielają ochrony podatnikom. W wyniku tych orzeczeń często dochodziło do zmian legislacyjnych lub zmiany wykładni przepisów prawa. W niektórych przypadkach potwierdzona zostaje dotychczasowa linia orzecznictwa NSA.
Na szczególną uwagę zasługuje doktryna orzecznicza nadużycia prawa podatkowego przyjęta przez TSUE, która jest wykorzystywana przez NSA przy rozpatrywaniu spraw związanych z karuzelami podatkowymi.

The article analyses CJEU judgments passed as a result of preliminary rulings and their impact on the judicial decisions of the Supreme Administrative Court. Admini­strative courts are highly committed to and keen on referring preliminary rulings to the CJEU, which is a noteworthy fact. In assessing the implementation of the right legal instruments, the CJEU, by way of its judgments, often grants protection to taxable persons. These judgments have often resulted in legislative changes or changes in the interpretation of legal provisions. In some cases, the previous line of judicial decisions of the Supreme Administrative Court is legitimised and proven as correct.
What deserves particular attention is the CJEU’s existing judicial practice of dealing with tax law abuse cases, which is used by the SAC when examining cases involving tax carousels.

Przedmiotem artykułu jest prawnokarna ocena catfishingu – zachowania polegającego na kradzieży istniejącej tożsamości innej osoby lub stworzenia fałszywej tożsamości dla wykorzystania jej jako własnej – w celu finansowych lub osobistych nadużyć. Zjawisko to należy interpretować dwutorowo – pokrzywdzonym może być zarówno osoba, pod którą sprawca się podszywa, jak i osoby, z którymi ma on kontakt i które wprowadza w ten sposób w błąd. Wobec powyższego, odnosząc się do kwalifikacji prawnej przestępstw, których znamiona może wypełniać powyższe zachowanie, wskazać należy przede wszystkim kradzież tożsamości (art. 190a § 2 k.k.), ale również m.in. stalking (art. 190a § 1 k.k.), oszustwo (art. 286 § 1 k.k.) lub grooming (art. 200a k.k.).

This article argues that regulatory sandboxes have become a necessary legislative tool to foster new business models. In the past, some new ideas failed because of the lack of such a legislative tool, shown by the Uber case. AI may play a dual role as an object of regulation and a tool of supervision, including RIA, which poses an additional threat to society at a time when it is becoming apparent that it may escape human control. This requires a reversal of the goals of a sandbox where providing security becomes more important than nurturing novelty. While the EU Commission and scholars encourage trust in AI, distrust should be the guiding principle. In addition, the rule of law may be compromised due to the use of regu-latory sandboxes as a back door for the legislative and administrative authorities to go around the established principles.

In the state in which the Slovak Republic functioned until 31 December 2016, there was no legal regulation of interest on VAT refund, which would allow the tax admini-strator to award taxpayers compensation for the retained VAT refund during tax audit. The institution of “compensation for VAT refund retained during tax audit“ (provision of Article 79a) was incorporated into the Act on VAT only with effect from 1 January 2017 under the influence of the decision-making activity of the Court of Justice of the European Union in this area. Based on the analysis of the examined issues in the current decisions of the Court of Justice of the European Union and the Supreme Court of the Slovak Republic, the objective of this article is to propose solutions de lege ferenda for the system functioning in the Slovak Republic in connection with the problem of compensation for VAT refund retained during tax audit for the period up to 31 December 2016, as well as to point out other unresolved matters related to the amount of interest and the period for which interest on VAT refund in question is to be calculated in light of the current legislation of European Union in this area.

The aim of the article is to present to international researchers the Polish model of legal regulation regarding civil court mediation. The second aim is to present an assessment of the effectiveness of these legal solutions. For these purposes, the article discusses said legal regulations and then follows up with a review of statistical data on the use of mediation in court proceedings. This leads to the assessment of the effectiveness of the presented legal model. The research concludes that despite the significant social need and the extensiveness of the legal regulation in force, the use of mediation in Poland remains at very low level and is not developing. Research shows that there are – not yet identified –reasons that hinder the development of mediation in Poland. Therefore, this article also aims to show which regulatory model does not work or, in other words, which regulatory model is not sufficient to develop civil court mediation in Poland – and maybe in other jurisdictions.

The article aims to determine whether, considering the current understanding (definition) of the term “public administration body,” it would be possible for the personal substrate of such a body to be replaced by an artificial intelligence algorithm. In other words, it is a matter of discovering whether a public administration body can exist and operate without human beings. The inspiration for such an article is the issue of eliminating the “human factor” from public administration, which seems to be the most unreliable element of the public administration system. The analysis took into account the concepts of public administration body as viewed by legal scholars and commentators (impersonal and personalistic concepts), as well as the actual normative environment of public administration bodies. As a result of the analysis, four fundamental problems have been identified, which need to be solved beforehand in order to consider the possibility of replacing a human being within public administration bodies with an artificial intelligence algorithm.

Niniejszy artykuł dotyczy międzynarodowego prawa kosmicznego i potrzeby jego modernizacji z uwagi na szybko rozwijającą się technologię i eksplorację przestrzeni kosmicznej przez państwa i osoby prywatne. Wśród uczestników rywalizacji ekono­micznej i militarnej w przestrzeni kosmicznej coraz częściej mówi się o braku autorytetu przepisów prawa kosmicznego i podważa się jego zasadność. Traktaty kosmiczne datujące się na okres zimnej wojny w dzisiejszej rzeczywistości nie speł­niają swojej funkcji, nie powodują pewności prawa, które dla działalności gospodar­czej i branży kosmicznej stanowią niezbędny element dla przewidywalności decy­zji biznesowych. Stąd powstaje pytanie, czy prawo kosmiczne dzisiaj spełnia swoją funkcję, czy nie powinno być zastąpione przepisami tzw. prawa miękkiego (soft law), czy w ogóle nie powinno podlegać jakimkolwiek regulacjom, a co za tym idzie ograniczeniom dla działających w przestrzeni kosmicznej podmiotów.

Rozwiązania ustawowe w kontekście ochrony małoletnich przed czynami zabro-nionymi o charakterze seksualnym nakładają m.in. na pracodawców szczególny obowiązek dotyczący weryfikacji przyszłego pracownika w Rejestrze Sprawców Przestępstw na Tle Seksualnym. Celem autora jest ustalenie roli pracodawcy w kon-tekście weryfikacji takich danych jako dodatkowej, wewnętrznej, formy oddziały­wania prewencyjnego. Ponadto, konieczne jest ustalenie, w jaki sposób obowiązek ten się kształtuje oraz, jakich sytuacji dotyczy. Kolejno zasadne pozostaje przed-stawienie skutków karnoprawnych, jakie niesie za sobą brak wywiązania się z tego obowiązku wraz z oceną takich rozwiązań. Zasadniczą tezą pracy jest twierdze-nie, iż po stronie pracodawcy występuje konieczność współdziałania z państwem w procesie przeciwdziałania przestępczości seksualnej wobec małoletnich jako pomocniczego działania prewencyjnego.

In 2021, the Polish Constitutional Tribunal (unconstitutionally composed) dropped a judicial bomb on the primacy of the EU law, a judicial dialogue with the Court of Justice, and a mechanism for providing the rule of law conditions by the Member States. The Tribunal, for the first time in history, recognised Articles 1(1), 2, 4(3) and 19(1) TEU unconstitutional. The text critically unpacks the Tribunal’s reasoning. It provides doctrinal explanations and a broader interpretation of the judgement in the context of the Tribunal’s past case law and the existing Polish debate about the judgment. One of the main arguments is that the current Tribunal is intellec-tually dishonest and abusive regarding constitutional law. It took advantage of recycling the previous constitutional case law, which was not so enthusiastic about the primacy of the EU law. The Tribunal follows strategies of illiberals or abusive constitutional actors, who conceal their real intentions and actions behind the veil of noble values and respected aims.

By way of safeguarding the rights of transgender individuals, the Indian government enacted the Transgender Persons’ (Protection of Rights) Act 2019. Studies show that the Act does not fully comply with many international treaties that aim to safeguard the rights of and provide safeguards for transgender individuals. To commence, to acquire a certificate of identity, transgender individuals are required to undergo a screening procedure administered by a medical officer and a District Magistrate to be certified. This requirement contradicts the idea of self-identification that is highlighted in international treaties such as the Yogyakarta Principles and the Inter-national Covenant on Civil and Political Rights (ICCPR). In this article, the author conducts a comparative study of the provisions that should be promptly added to the Act to give it the necessary prominence that has been overdue.

Niniejszy artykuł podejmuje zagadnienie stroju urzędowego sędziego. Cele autora to: po pierwsze, pokazanie możliwości pozytywnej argumentacji za jego wykorzy-staniem w perspektywie proponowanej przez estetykę codzienności oraz juryspru-dencję cnót oraz, po drugie, zarysowanie obszaru, gdzie możliwe jest zastoso wanie czwartego ujęcia estetyki prawa. Artykuł rozpoczyna się od analizy obecnej regu-lacji stroju urzędowego sędziego, wraz z propozycjami wysnuwanymi na gruncie nauki prawa w zakresie jej uzasadnienia. Następnie, w kolejnych częściach przed-stawione zostają założenia teoretyczne estetyki prawa, cnót sędziowskich oraz sposobu, w jaki moralność i estetyka łączą się w zakresie cnót. Na tej podstawie sformułowana zostaje możliwa argumentacja za korzystaniem z „tóg sędziowskich”. W ramach podsumowania zarysowane zostają wnioski z przedstawionych analiz oraz dalsze możliwe kroki dotyczące analizy stroju urzędowego sędziego.

Artykuł stanowi glosę do orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 sierpnia 2023 r. sygn. akt II FSK 1551/223. Przedmiotem glosy jest krytyczna ocena wydanego wyroku, w którym sąd uznał, iż w sytuacji prawnej określonej w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn nie ma zastosowania 5-letni termin przedawnienia, o którym mowa w art. 68 § 2 pkt 1 i 2 Ordynacji podatkowej. Sąd stoi na stanowisku, że przepis art. 6 ust. 4 u.p.s.d. nie ma charakteru samoistnego, nie kreuje całościowej i odrębnej od innych regulacji czasu powstania obowiązku podatkowego w podatku od spadków i darowizn. Autor glosy wskazał na błędną interpretację art. 6 ust. 4 tejże ustawy, który stanowi odrębny moment powstania obowiązku podatkowego ze wszystkimi tego konsekwencjami, w tym także w zakresie terminów przedawnienia prawa do wydania decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego o których mowa w art. 68 § 2 pkt 1 i 2 Ordynacji podatkowej oraz do złożenia stosownych zeznań podatkowych w tym podatku. Według autora glosy podatnicy zobowiązani są do złożenia zeznania SD-3 w terminie nie 3, a 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Przedmiotem niniejszego komentarza jest orzeczenie Sądu Najwyższego – Posta-nowienie Sądu Najwyższego – Izby Cywilnej z dnia 23 czerwca 2020 r. (sygn. akt: II CZ 21/20), w którym to Sąd Najwyższy wyraził pogląd, zgodnie z którym w zakres pojęcia „innych przyczyn”, które upoważniają sąd powszechny do odrzu-cenia skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia (art. 4246 § 3 k.p.c.), ustawodawca nie włączył braku w skardze tzw. wymagań kon-strukcyjnych wymienionych w art. 4245 § 1 k.p.c. Zdaniem Sądu Najwyższego kom-petencja do odrzucenia skargi w razie niespełniania przez nią wymagań konstruk-cyjnych nadal przysługuje wyłącznie Sądowi Najwyższemu (art. 4248 § 1 k.p.c.).
Celem opracowania jest analiza orzeczenia Sądu Najwyższego i wykazanie, że wykładnia gramatyczna powołanych przepisów prowadzi do konkluzji trudnych do zaaprobowania. Stosując dyrektywy wykładni celowościowej i funkcjonalnej, należy przyjąć stanowisko, że sąd powszechny ma uprawnienie do odrzucenia skargi niespełniającej wymagań co do jej treści, o których mowa w art. 4245 § 1 k.p.c.