Postulat reformy systemu wyborczego poprzez wprowadzenie wyborów większościowych jest od lat obecny w dyskursie publicznym. Wybory większościowe, w opinii ich zwolenników, mają z jednej strony wzmocnić pozycję wyborców, głosujących bezpośrednio na osoby, a nie partie, z drugiej zaś, poprzez doprowadzenie do powstania systemu dwupartyjnego, zwiększyć efektywność rządów, przy jednoczesnym zapewnieniu wyborcom realnej możliwości oceny programu rządowego przed wyborami i usunięcia niepopularnego rządu po końcu kadencji. Aby jednak możliwe było osiągnięcie tych celów, spełnione muszą być także inne przesłanki, umożliwiające wykrystalizowanie się efektywnego systemu dwupartyjnego; w przeciwnym przypadku system większościowy może skutkować niestabilnością polityczną i napięciami związanymi z nieadekwatną reprezentacją istotnych grup społecznych. Rozwiązaniem alternatywnym dla wprowadzenia wyborów większością względną w jednomandatowych okręgach wyborczych (tzw. FPTP) może być zastosowanie innych metod większościowych lub quasi-proporcjonalnych, które mając niektóre z zalet FPTP nie mają niektórych z jego wad.

artykule opisujemy, w jaki sposób zwykle stosowane funkcje użyteczności można, przez operację „obcięcia”, doprowadzić do funkcji wyrównanej. Konkretny przykład dotyczy funkcji Cobba-Douglasa. Wprowadzamy też, jak się wydaje, nową klasę funkcji, nazwanych przez nas funkcjami eliptycznymi, które z definicji są funkcjami wyrównanymi.

Jeśli masz do wyboru dwie możliwości i nie wiesz, która z nich będzie korzystniejsza, wydaje się, że można jedynie zdać się na los szczęścia i o wyborze zdecydować rzucając monetą. Okazuje się jednak, że można postąpić rozsądniej. Jak? O tym właśnie jest ten artykuł.