Analizowana jest modyfikacja problemu sekwencyjnego wyboru najlepszego obiektu. Selekcjoner obserwuje rangi względne obiektów, których prawdziwe wartości są losowe, niezależne o rozkładzie jednostajnym na [0, 1]. Zadaniem selekcjonera jest wybór jednego obiektu w chwili obserwacji. Otrzymana wypłata to prawdziwa wartość wybranego obiektu pomniejszona o pewien koszt, odzwierciedlający koszt decyzji. Podejście używane do stworzenia modelu matematycznego oraz wyznaczenia strategii optymalnej polega na zastosowaniu metody optymalnego zatrzymania do ciągu wypłat, które są wartościami w innych zadaniach optymalnego zatrzymania. Obserwowane wielkości losowe tworzą łańcuch Markowa, a optymalne strategie wyznaczane są metodą indukcji wstecznej. Zbadano asymptotyczne zachowanie rozwiązań ze skończonym horyzontem czasowym. Przedstawione zagadnienia są dyskusją problemu poruszonego przez Beardena (2006) i analizowanego przez Autora w pracy Szajowskiego (2006).

Artykuł przedstawia teorię partycypacji wyborczej wyrastającą z założeń o racjonalnym działaniu. Zapoczątkowany przez Anthony’ego Downsa nurt rozważań o zachowaniach wyborczych na pierwszy plan wysuwa instrumentalną motywację decyzji dotyczących udziału w głosowaniu. Analiza kosztów i korzyści przeprowadzana przez każdego wyborcę, biorąca pod uwagę jedynie korzyść płynącą z objęcia władzy przez preferowanego kandydata oraz szansę wpłynięcia na wynik wyborów, skłonić powinna wszystkich obywateli do absencji, co jednakże w rzeczywistości nie ma miejsca. Artykuł prezentuje kilka rozwiązań tego paradoksu partycypacji, ukazując na tle rozważań teoretycznych wyniki badań empirycznych nad absencją wyborczą.