Niniejszy artykuł podejmuje zagadnienie stroju urzędowego sędziego. Cele autora to: po pierwsze, pokazanie możliwości pozytywnej argumentacji za jego wykorzy-staniem w perspektywie proponowanej przez estetykę codzienności oraz juryspru-dencję cnót oraz, po drugie, zarysowanie obszaru, gdzie możliwe jest zastoso wanie czwartego ujęcia estetyki prawa. Artykuł rozpoczyna się od analizy obecnej regu-lacji stroju urzędowego sędziego, wraz z propozycjami wysnuwanymi na gruncie nauki prawa w zakresie jej uzasadnienia. Następnie, w kolejnych częściach przed-stawione zostają założenia teoretyczne estetyki prawa, cnót sędziowskich oraz sposobu, w jaki moralność i estetyka łączą się w zakresie cnót. Na tej podstawie sformułowana zostaje możliwa argumentacja za korzystaniem z „tóg sędziowskich”. W ramach podsumowania zarysowane zostają wnioski z przedstawionych analiz oraz dalsze możliwe kroki dotyczące analizy stroju urzędowego sędziego.

The restoration of public service in Poland has been a major factor contributing to a more intense research into the legal nature of employment relationships in public administration. The framework for the debate, in legal terms, is determined by the concept of the civil service law, whose objective scope and place in the legal system are not universally accepted. Therefore, the civil service law is treated as part of the labour or administrative laws, with views in this respect demarcated primarily by a researcher’s field of specialisation.
This paper is a voice in the debate about the attribution of the civil servic law to a branch of law. The basis of entering into a legal relationship is assumed to decide its classification to the labour or civil service law. Hence, the contract of employment, designation, appointment, and selection are analysed as acts creating the legal relationships of employment. The research implies the civil service law is part of the labour law, while the relationships of employment it governs are special, given the type of work provided by those subject to the civil service law.

The conformity of goods is a central concept underpinning the CISG and is based, broadly speaking, on breach of contract. However, questions arise whether the concept of conformity under the CISG has found its place in Ukrainian sales law, especially due to the lack of comparative research on this topic. This article, therefore, seeks to answer key questions and close gaps in legal research. In particular, the article highlights the differences between the CISG and the Ukrainian sales law and indicates where the latter requires improvements.

One of the main provisions in shaping legal obligations between the parties is the freedom of contract. Although the parties are free to choose the provisions of their agreement, the content and the aim of the contract cannot contradict the essence and nature of the contract of employment, the act and the principles of the community life. Thereby, in order to engage an employee based on a long term contract of employment for a specified period, along with a short, two weeks notice termination period, justified and rational presumptions should be in place. In other words, taking into consideration current provisions of law, long term contract of employment is acceptable; however its validity is depended on the circumstances of each individual case.

This article presents legal issues in connection to the relation between the state and the beneficiaries of earmarked subsidies for the realisation of public duty, especially the relation between the state and the local government bodies, as well as the purpose and the role of the subsidy contract in such relations. The provisions of the Public Finance Act referring to the conditions of allocating and reimbursement of the subsidy and, on the other hand, the right to regulate some of the rules in a contract as an institution of private law are being discussed in the context of the public character of the funds from subsidies. Additionally, common problems with the application of the provisions of the law are being reviewed in the above-mentioned context.

The paper analyses challenging the validity of an employment contract by the Social Insurance Institution, in the course of a control of correctness of the determination of the social insurance obligation that results from the employee status. In the first part, the author analyses the problem of a fictitious contract and acting against the law or with the intention to circumvent the law, or contrary to the principles of community life. He indicates documents and information that are most often requested by ZUS, and describes the situations which are most thoroughly examined. In the next part, following issues are examined: the existence of an employment relation, salary, employing relatives, concluding the employment contract in order to register for insurance purposes and the situation of pregnant employees or employees shortly before retirement. The paper is concluded with the most frequent arguments for, or against the existence of employment and the most advantageous practices to litigate with the ZUS are described.

Cash pooling is a method of managing financial resources, which works well primarily in enterprises with an extensive corporate structure and operating within capital groups. The choice of a given form of cash pooling will depend on the entrepreneur’s individual preferences. Although using this method has many advantages, it still raises legal doubts. There is a lack of provisions in Poland that would precisely regulate this type of greement. In many cases, the design of the cash pooling agreement is similar to a loan agreement. However, it is worth paying attention to the basic differences, such as the fact that the essence of cash pooling is not an obligation to transfer a specific monetary value to an entity specified in the contract. These and other specific features of cash pooling agreements mean that it is not always obvious to which entity and on what terms an entity can be granted the status of beneficial owner. An additional, verification obligations imposed on the Polish payer and the need to act with due diligence are practical impediments.

Cash pooling is a method of managing financial resources, which works well primarily in enterprises with an extensive corporate structure and operating within capital groups. The choice of a given form of cash pooling will depend on the entrepreneur’s individual preferences. Although using this method has many advantages, it still raises legal doubts. There is a lack of provisions in Poland that would precisely regulate this type of greement. In many cases, the design of the cash pooling agreement is similar to a loan agreement. However, it is worth paying attention to the basic differences, such as the fact that the essence of cash pooling is not an obligation to transfer a specific monetary value to an entity specified in the contract. These and other specific features of cash pooling agreements mean that it is not always obvious to which entity and on what terms an entity can be granted the status of beneficial owner. An additional, verification obligations imposed on the Polish payer and the need to act with due diligence are practical impediments.

W glosowanym orzeczeniu Sąd Najwyższy potwierdził możliwość modyfikacji wynagrodzenia ryczałtowego poza przypadkami opisanymi w art. 632 § 2 k.c. w sytuacji przedmiotowo istotnej zmiany zakresu świadczenia wykonawcy. Nie poddano natomiast szerszej analizie kwestii prawnej doniosłości nieformalnych uzgodnień między stronami co do zmiany treści zobowiązania oraz istnienia obowiązku formalnej zmiany umowy w takich okolicznościach. Ponadto Sąd Najwyższy odmówił zakwalifikowania umowy typu „zaprojektuj i wybuduj” jako umowy o roboty budowlane, uznając ją za umowę mieszaną. Niniejsza glosa stanowi komentarz do stanowiska Sądu Najwyższego w powyższych kwestiach, przy czym w zakresie pierwszego problemu jest to komentarz aprobujący, odnośnie zaś do dwóch pozostałych krytyczny.

Niniejszy artykuł ma za zadanie ukazać podobieństwo pomiędzy rozumowaniami wypracowanymi odnośnie swobód traktatowych a ujęciem zasad prawa zaproponowanym przez R. Alexego. Swobody traktatowe z traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, wypracowane w toku wieloletniej działalności orzeczniczej Trybunału, posiadają szereg podobieństw do koncepcji zasad prawa zaproponowanej przez prof. Roberta Alexego. Świadczą o tym – pozycja zasad prawa w systemie prawa, możliwość stopniowalności ich wykonywania czy też odrębna metoda wychodzenia z konfliktu dwóch przeciwstawnych zasad prawa. Artykuł analizuje wybrane swobody traktatowe w odniesieniu do materii podatkowej oraz porównuje je ze schematami teoretycznymi, które zaproponował prof. Robert Alexy.

Głównym celem artykułu jest rozważenie dopuszczalności stosowania art. 58 § 2 k.c. w prawie zabezpieczeń społecznych względem umów o pracę zawieranymi z kobietami ciężarnymi z punktu widzenia teorii sprawiedliwości. Chciałbym dowieść, iż stosowanie art. 58 § 2 k.c., skutkujące wyłączeniem kobiet ciężarnych z systemu ubezpieczeń społecznych, jest nie tylko wątpliwe z punktu widzenia Konstytucji RP, ale problematyczne z punktu widzenia rodzaju sprawiedliwości realizowanego przez prawo zabezpieczeń społecznych. W pierwszej części artykułu przypominam podstawowe typologie i definicje pojęcia sprawiedliwości. Choć w refleksji filozoficznej nie można mówić o 11jednej sprawiedliwości", to jest to pojęcie o ugruntowanej tradycji. Stawiam tezę, że o ile sprawiedliwość rozdzielcza jest urzeczywistniana przepisami prawa konstytucyjnego oraz zabezpieczeń społecznych, o tyle prawo cywilne realizuje przede wszystkim sprawiedliwość komutatywną, co dotyczy również art. 58 § 2 k.c. Następnie pokazuję konsekwencje stosowania art. 58 § 2 k.c. w prawie ubezpieczeń społecznych na przykładzie spraw kobiet ciężarnych wyłączanych z systemu ubezpieczeń społecznych. Artykuł zwieńcza konkluzja, iż choć sprawiedliwość dla prawników jest pojęciem o długiej tradycji, to niestety często jest wymierzana intuicyjnie, co prowadzi do niepożądanych i nieobliczalnych konsekwencji społecznych.

Artykuł podejmuje problematykę przeniesienia autorskich praw majątkowych do wyników badania klinicznego i innych utworów powstałych w wyniku prowadzenia badania klinicznego (utwory badaniowe). Dokonana analiza norm prawnych, orzecznictwa i wypowiedzi doktryny pozwoliła na identyfikację i przybliżenie wybranych problemów wynikających z następujących pytań: po pierwsze – czy możliwe jest przeniesienie autorskich praw majątkowych do przyszłych utworów badaniowych?; po drugie – czy utwory badaniowe mają charakter utworów pracowniczych?; po trzecie wreszcie – czy do przeniesienia autorskich praw majątkowych do utworu badaniowego konieczne jest wskazanie w odpowiednich postanowieniach umowy o przeprowadzenie badania klinicznego konkretnych pól eksploatacji? Rozważania podjęte zostały na gruncie ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych z uwzględnieniem praktyki obrotu gospodarczego.

W artykule autor omawia podstawowe założenia reformy prawa o szkolnictwie wyższym i nauce, wprowadzanej w Polsce od jesieni 2018 r., ze szczególnym uwzględnieniem zasad zatrudniania nauczycieli akademickich. Jedną z najważniejszych zmian w tym obszarze jest rezygnacja z mianowania jako podstawy nawiązywania stosunków pracy z tą grupą zawodową na rzecz umowy o pracę. Jest to zakończenie trwającego od kilkunastu lat procesu odchodzenia od modelu zatrudnienia opartego na szczególnym statusie nauczycieli akademickich. Obecnie będą oni w znacznym zakresie podlegać ogólnym regulacjom prawa pracy. Oznacza to uelastycznienie regulacji prawnej, a tym samym ograniczenie ochrony przed zwolnieniem z pracy, jaka przysługiwała nauczycielom mianowanym. Autor uważa także, że wprowadzane obecnie zmiany to dopiero pierwszy etap reformy, która powinna zakończyć się znaczącym podniesieniem nakładów finansowych na szkoły wyższe i zbliżeniem poziomu wynagrodzeń nauczycieli akademickich do standardów z państw rozwiniętych.

Prezentowana glosa jest poświęcona tematyce dopuszczalności wymierzenia kary pieniężnej przez Prezesa URE przedsiębiorstwu energetycznemu, które wprawdzie przedłożyło organowi regulacyjnemu taryfę do zatwierdzenia, jednakże zrobiło to w terminie uniemożliwiającym jej zgodne z przepisami zatwierdzenie, opublikowanie i wejście w życie przed zakończeniem okresu, na jaki została zatwierdzona dotychczasowa taryfa. W orzeczeniu tym Sąd Najwyższy opowiada się za stosowaniem językowej wykładni przepisów i odchodzi od poglądów wyrażonych w swoim wcześniejszym orzeczeniu z 2004 r. Glosa krytycznie odnosi się do rozstrzygnięcia podjętego przez Sąd Najwyższy. Omawia ona poglądy doktryny i orzecznictwa w sprawie, wskazując na mankamenty w rozumowaniu przedstawionym przez SN w uzasadnieniu wyroku.

W polskiej doktrynie pojęcie koncesji jest najczęściej utożsamiane z decyzją administracyjną, co wynika z ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej2. Koncesja, w tym znaczeniu, jest formą prawną reglamentacji działalności gospodarczej. Nie zalicza się do niej koncesji uregulowanej w ustawie z dnia 9 stycznia 2009 r. o koncesji na roboty budowlane lub usługi3. W tym przypadku mamy do czynienia z umową (zwaną umową koncesji), zawieraną przez organy administracji z przedsiębiorcami na wykonywanie robót budowlanych lub usług. W literaturze prawniczej prezentowane są różne stanowiska co do charakteru umowy koncesji. Jedni autorzy opowiadają się za ich publicznoprawnym charakterem, inni natomiast za cywilnoprawnym. W artykule poddano analizie problematykę charakteru prawnego umowy koncesji, wskazując na jej podwójny charakter jako umowy cywilnoprawnej oraz umowy publicznoprawnej, a więc jej miejsce na pograniczu prawa prywatnego i publicznego prawa gospodarczego.