The paper aims to show that the Polish Environmental Law is an act that imposes
public imposts to protect Poland’s natural environment. This act features certain
specific qualities and legal solutions. The author has formulated a claim that some
of the provisions concerning the fees for the use of the natural environment and
the emissions surcharge breach the constitutional standards of exclusivity of an
impost act, of the right to predictable taxation, decent legislation, and a democratic
state of law.

The article deals with the issue concerning the place of the of sustainbale development
in the Polish Constitution. It will present the problem of sustainable development legal nature and its consequences. Obligations of public authorities regarding the implementation of sustainable development included in Article 5 of the Constitution, will also be considered with the background of the provisions contained in art. 74 section 1, 68 and 86 of the Constitution. The article will also contain references to contemporary understanding of sustainable development, which results from the acts of international law, including the Rio+20 Declaration and Agenda 2030. The aim of the above analysis is to indicate what shape it should be given today and how currently sustainable development should be understood. That should be the same an indication for public authorities what actions should be taken in order to respond the current understanding of sustainable development.

The paper tries to conceptualize the social and structural change that self-governments underwent during systemic transformation in Poland. First, the situation of professional self-governments before the systemic transformation is discussed, including their liquidation at the onset of communist rule in Poland as well as the beginnings of their revival at the end of it, which was described as the first wave of development of professional self-governments. Both the reasons for liquidation, as well as revival of professional-self-governments are described. After this we discuss the second wave of this development, covering the first years after the fall of communism up to the adoption of the Polish Constitution of 1997, which regulated the status of professional self-government in the “social constitution”. Next we analyse the third wave of development of professional self-governments, which lasted until 2001 and was a portent of the conflict discussed at the end of the article between two ways of understanding what professional self-governments are and what role they should play (one focused on social constitution and other on efficiency). It is argued that from 2001 onwards professional self-governments have been treated more like a tool of effective governance (and very often – as something that hinders this governance) rather than an expression of civic society.

Artykuł analizuje postanowienie francuskiej Rady Stanu z 26 sierpnia 2016 r. zawieszające obowiązywanie decyzji mera jednej z miejscowości nadmorskich o zakazie noszenia „burkini” na miejscowych plażach. „Problem burkini” zaistniał także w Belgii, dlatego przedmiotowa analiza i towarzyszące jej rozważania stanowią także doskonałą okazję do krótkiego scharakteryzowania francuskiej i porównawczo belgijskiej specyfiki konstytucyjnego kształtu stosunków między państwem i Kościołami, a także szeregu adekwatnych odwołań do orzecznictwa ETPC dotyczącego problemu obecności – stanowiącej wyraz przekonań – symboliki, w przestrzeni publicznej państwa demokratycznego.

Przedmiotem artykułu jest zagadnienie możliwości regulacji spraw dotyczących szkolnictwa wyższego w aktach wykonawczych i wewnętrznych. Na tle zasady autonomii szkół wyższych i zasad dotyczących tworzenia prawa, w szczególności zasad wydawania rozporządzeń, zarysowano dopuszczalne granice delegowania materii odnoszącej się do szkolnictwa wyższego do rozporządzeń, a także aktów wewnętrznych szkół wyższych. Wskazano też, że nieprawidłowy podział materii między ustawę a rozporządzenie nie tylko narusza konstytucyjne reguły tworzenia prawa, ale też jest sprzeczny z ochroną zaufania podmiotów do państwa i stanowionego przez nie prawa oraz zasadą podziału i równowagi władzy. Wadliwe kształtowanie systemu szkolnictwa wyższego nie sprzyja jakości kształcenia oraz prowadzeniu badań naukowych. Utrudnia to również realizację wolności nauki.

Prezentowany artykułu powstał na tle obserwacji bieżących polskich sporów polityczno-prawnych wokół Konstytucji. Poszukując przyczyn różnic w pojawiającej się argumentacji, zwróciliśmy uwagę na zagadnienie edukacji konstytucyjnoprawnej. Postawione zadanie przedstawiliśmy w dwóch etapach. W pierwszym omówiliśmy wyróżniane w teorii społecznej modele edukacji. Punktem wyjścia uczyniliśmy model strukturalno-funkcjonalny oraz jego krytykę z perspektywy teorii konfliktowych, interpretatywnych i krytycznych. Następnie zaprezentowana została ewolucja instytucji prawno-administracyjnych w świetle konfliktu między oczekiwaniem ich otwartości na wymiar etyczny i polityczny a roszczeniem integralności i spójności. W tym celu skorzystaliśmy z propozycji Philippe Noneta i Philipa Selznicka. W drugim etapie przybliżyliśmy trzy koncepcje konstytucji i konstytucjonalizmu. Za modelowe przykłady posłużyły nam poglądy Hansa Kelsena, Carla Schmitta oraz amerykańska doktryna judicial review. Propozycje te, jak staraliśmy się wykazać, można przedstawić jako punkty oparcia dla trzech wizji edukacji konstytucyjnoprawnej. W artykule nie poprzestaliśmy tylko na prezentacji modeli edukacji i rekonstrukcji wizji edukacji konstytucyjnej. Usiłowaliśmy również, mając na uwadze doświadczenia polskiej debaty wokół Konstytucji, wykazać, że doktryna judicial review otwiera obiecującą przestrzeń dla rewaluacji nauki i praktyki (a więc i dydaktyki) konstytucyjnoprawnej.