One of the basic aspects of modern education is the development of key compe-tences. This requirement is included in the legislative acts (domestic ones and those of the European Union) as well as in documents specifying core curricula in individual countries. By analysing this problem as exemplified by Poland, we show that communication competence in the language of the legislative acts, fun-damental for a modern, conscious people, is an absent element of key competences. In the article, we show why it is important to learn about the real features of the legislative acts in a rapidly changing, knowledge-oriented society. We present the results of the analysis of the core curriculum applicable in Poland for secondary schools in terms of legal education. We also present a proposal to include issues developing legal communication competence in the secondary school curriculum.

In the face of the COVID-19 pandemic, the legislator decided to increase the capacity of public administration to operate. Therefore, the provisions of the special act introduced additional tools for the voivode. As a result, a special type of voivode’s „command” was introduced into the legal system. He can now outsource activities to selected authorities and entities in his voivodeship. The paper attempts to locate this new competence in the catalog of legal forms of the voivode’s activity and an attempt to perform a systemic assessment of the compliance of this instrument with the existing models of administrative law.

The article presents the powers of the National Council of the Judiciary of Poland in terms of their potential impact on the implementation of the principle of the independence of judges and independence of courts. During the initial analysis of legal regulations of individual competences of the Council the author attempts to assess their potential impact or lack thereof on the implementation of art.186 of the Constitution. This may be a contribution to the evaluation of the National Council of the Judiciary of Poland and its relations with other state authorities.

Modern education has to play a role that involves teaching everyone core competencies (knowledge, skills, attitude) to enable them to adapt to the changing world. This act of teaching needs to take place at every stage of education – not just academic. One of the most important – and most dynamically changing – spheres of social life is law. The article discusses issues related to non-lawyers acquiring the content of law from different sources, especially from the texts of legislative acts. This also includes a proposal of incorporating teaching about the language of law into the core curriculum of post-primary education institutions as an element of lifelong learning, acting as a component of the European education area.

In 1942 the American military authorities interned over 120 thousand persons of Japanese ancestry in fear of sabotage on behalf of Japan. In a landmark 1944 case the Supreme Court rehabilitated Fred Korematsu but upheld constitutionality of the wartime laws leading to the internment. As transpired later, there was no evidence of the Japanese-Americans’ forming a fifth-column. The court decision was criticized as unconstitutional and driven by racism. In view of the dissenting judges and commentators it was condemned by the court of history. This article claims that the original decision was justified by the circumstances of the war, including the uncertainties it brought with it. Unless we equip the government with the power of clairvoyance, it has to be able to act, and even err, in emergency. The debate around Korematsu ignored the previous experience of both World Wars in which German fifth columns were active and effective. One such eyewitness account, not known in Western literature, is presented in the article. Modern his-tory confirms that the fifth column as such is a timeless phenomenon. The fear of hybrid wars techniques, justified or not, has led to the reemergence of the fifth column legislation in XXI century, although the range legal instruments intended to contain it is different. It is too early for judges and scholars to speak authorita-tively on behalf of the court of history, for history is still in the making.

W artykule podniesiono kilka aspektów jasności tekstów aktów prawnych w od- niesieniu do jej rozumienia przez różne podmioty (ekspertów i laików). Są to jednocześnie dwa różne punkty widzenia i dwie różne propozycje mające pomóc w zrozumieniu prawa (tekstów aktów prawnych). Artykuł koncentruje się na zagadnieniach: (1) znaczenia jasności tekstu aktu prawnego (jako tekstu, który nie jest tekstem użytkowym), (2) kompetencji językowej, kompetencji komunikacyjnej, prawniczej kompetencji komunikacyjnej, (3) dyskursu prawniczego, (4) zagadnieniu uproszczenia języka tekstu aktu prawnego jako remedium zapewniającego jasność prawa, (5) edukacji rozwijającej prawniczą kompetencję komunikacyjną.

AAktualne programy studiów prawniczych w Polsce mają wciąż charakter „analogowy”, nauczyciele akademiccy w dużej części są nadal „analogowi”, a studenci i aplikanci zamieszkują inny świat: to „digitalni (cyfrowi) tubylcy”, inaczej mówiąc to homo zappiens, czyli „nieustannie klikający”. Z drugiej strony programy są przesycone prawie wyłącznie dogmatyką prawa, a rynek potrzebuje absolwentów prawa do gospodarki, także z wiedzą o zasadach działania rynku, biznesu i przedsiębiorstw, w tym ze specjalnymi miękkimi kompetencjami, zupełnie innymi niż wymagane są od wieków w sądach. Autorka przedstawia argumenty na rzecz koniecznej reformy studiów prawniczych w związku z powyższymi zjawiskami.

Ustawa o szkolnictwie wyższym i nauce z 2018 r. w poważnym stopniu ogranicza autonomię wewnętrzną w uczelni. Zarządzanie oddaje w ręce rektora i rady uczelni a pomija wydziały, które, o ile w ogóle będą powołane, zostały sprowadzone do roli podmiotów bez istotnego znaczenia. Rektor jako wyłączny kierowniczy organ uczelni i rada uczelni, reprezentująca przede wszystkim interesariuszy zewnętrznych, jako organ nadzoru nad jej gospodarką, uzyskali tak szerokie kompetencje, że w konsekwencji może to wpływać negatywnie na rozwój wielu dyscyplin naukowych, zwłaszcza z dziedziny nauk humanistycznych oraz w wielu przypadkach także społecznych.

Debaty o Unii Europejskiej, jej modelu i funkcjonowaniu, charakteryzują się uproszczeniami, a w wielu przypadkach przesiąknięte są ideologią lub niewiedzą. W europejskiej – w tym polskiej – dyskusji pojawia się też często wąsko rozumiany interes narodowy, a strony żonglują emocjami i lękami, które przesłaniają niedostatki rzeczowej informacji. Kontrowersje między Unią Europejską a Polską, które pojawiły się na tle oceny stanu praworządności czy też problemu relokacji uchodźców dowodzą, że przedmiotem sporu staje się w pewnym stopniu model integracji oraz jej podstawowe pojęcia prawne. Należy się zastanowić, na czym polega specyficzny prawnie charakter UE? Dlaczego zgodziliśmy się powierzyć jej kompetencje do wykonywania władzy publicznej? Czy Unia ogranicza suwerenność Polski? Czy w Unii możliwa jest demokracja? Mimo krytyki Unia pozostaje sprawnym mechanizmem zarządzającym współzależnością państw członkowskich. Parafrazując Marka Twaina: Doniesienia o jej zgonie wydają się przesadzone.