A large number of opinions have been expressed about the decision C-131/12. Initially, Google’s defeat has been widely welcomed as the giant had suffered a bitter defeat. After a first joy about the containment of Google’s arrogance it became clear that the excessive claim for right to be forgotten will dry out our sources of information. Can privacy be seen as a fear for diversity of opinion? It may be due to the tension between data and reputation protection on the one hand and the possibility to protect against lies and fraud on the other hand. It is not just Google’s freedom of expression, which is in the centre of our interests. We want to find informations and Google is helping us in this regard. Forcing Google to suppress the information flow can not hinder Google to earn money. If we go through the opinion of the Advocate General and compare it with the reasoning of
the ECJ, then we come to the conclusion, that the ECJ had to decide in this a way on the grounds of the current legal status. The ECJ was standing with the back to the wall, because it has to apply the current law and this left no option open. Thus, the ECJ could not follow the opinion of the Advocate General. In the following I will shortly summarize the Spanish Data Protection Authority (SDPA) decision, before moving to the Advocate General opinion and the judgment of the ECJ and finally provide an outlook on possible
future development in this regard.

The article discusses the differences and similarities between discretionary, judicial power and administrative authority. It indicates a possible recognition of the administrative and discretionary power. The author also considers possible risks in a democratic state governed by the rule of law, associated with the abuse of discretionary by administrative authority.

The paper entitled “Counteracting Tax Avoidance and Tax Evasion in Selected EU Directives on Direct Taxes” discusses the provisions of Directive 2003/49/EC, Directive 2009/133/EC and Directive 2011/96/EC that are capable of withdrawing the benefits provided under the directives in the case of tax fraud and abuse, tax evasion or tax avoidance. The paper reviews provisions of the directives and also the case law of the European Court of Justice concerning tax fraud and abuse. The jurisprudence of the ECJ plays a key role in setting standards for regulations on the prevention of tax evasion and avoidance adopted by Member States of the European Union. The paper’s centre piece argument is that the solution adopted by the EU legislator, which shifted the burden of preventing tax escape from the EU to Member States, is ineffective and falls short of fulfilling its proper role. The paper emphasises that many tax payers take advantage of the fundamental treaty freedoms and applicable directives to obtain tax benefits or double non-taxation. Limitations imposed by a strict jurisprudential approach of the European Court of Justice also pose a significant barrier to effective tackling the negative phenomenon of aggressive tax planning based on EU laws, the paper suggests. By assessing the effects of the application of the existing regulations and juxtaposing them with the current scale of the problem, the author presents an argument for changing the direction of measures taken to curb international tax avoidance and evasion.

It is a widespread opinion that modern jurisprudence was shaped first of all by the tradition of Roman law. In this article author tries to explain why ancient Greek legal thought should be equally important. As an example he considers the evolution and the different meanings of the concept of nomos. Four issues are presented in this paper. First, nomos in the political philosophy of Carl Schmitt and Giorgio Agamben. Secondly, nomos in one of Pindar’s poems. Thirdly, the distinction between physis and nomos made by the sophists. Fourthly, thesmos, nomos and psephisma in the legislative practice of Athenian ekklesia.

Rozważania na temat studiów prawniczych i aplikacji współcześnie w Polsce przedstawione zostały w artykule z perspektywy pytania o cele kształcenia prawników oraz o to sposób prowadzenia kształcenia prawniczego jest właściwy. Wskazując na determinowaną ustrojowo rolę prawników wykonujących zawód w ramach zinstytucjonalizowanych struktur wymiaru sprawiedliwości artykuł skupia się między innymi na zagadnieniach dotyczących doboru przedmiotów. Zwłaszcza jednak na dylemacie, czy efektem kształcenia prawniczego mają być sprawni technicy prawa, czy elity współformujące profil etyczny, intelektualny, kulturowy i gospodarczy społeczeństwa. Zawarte w artykule poglądy przedstawione zostały począwszy od oceny znaczenia wiedzy na rynku, poprzez wskazanie przydatności programów studiów dla dalszego rozwoju zawodowego prawników zarówno podczas aplikacji, jak i w innych zawodach, aż po porównanie nauczania według podziałów na tradycyjne gałęzie prawa i nowopowstające jego obszary. Artykuł odnosi się także do postulatów otwarcia prawa na interdyscyplinarności i do roli prawnika jako zawodu zaufania w kontekście stałej potrzeby wzmacniania zaufania do samego prawa.

AAktualne programy studiów prawniczych w Polsce mają wciąż charakter „analogowy”, nauczyciele akademiccy w dużej części są nadal „analogowi”, a studenci i aplikanci zamieszkują inny świat: to „digitalni (cyfrowi) tubylcy”, inaczej mówiąc to homo zappiens, czyli „nieustannie klikający”. Z drugiej strony programy są przesycone prawie wyłącznie dogmatyką prawa, a rynek potrzebuje absolwentów prawa do gospodarki, także z wiedzą o zasadach działania rynku, biznesu i przedsiębiorstw, w tym ze specjalnymi miękkimi kompetencjami, zupełnie innymi niż wymagane są od wieków w sądach. Autorka przedstawia argumenty na rzecz koniecznej reformy studiów prawniczych w związku z powyższymi zjawiskami.

Celem artykułu jest analiza praktyki prawniczej jako drogi intelektualisty – na przykładzie Michaela Sfarda. Sfard jest wybitnym specjalistą adwokatem, który zajmuje się prawami człowieka w Izraelu, zwłaszcza w sferze konfliktu między Izraelem a Palestyńczykami. Pośród jego klientów są palestyńskie jednostki i wspólnoty, izraelskie organizacje pokojowe i broniące praw człowieka, włącznie ze znanymi w skali międzynarodowej grupami Pokój Teraz i Przełamać Ciszę. Artykuł składa się z trzech części. Pierwsza skupia się na moralnym i politycznym – kolejność nie jest przypadkowa – wymiarze aktywności Sfarda. Druga omawia specyfikę działalności prawnej prowadzonej przezeń kancelarii. Ostatnia opisuje niektóre wybrane sprawy, którymi zajmował się Sfard. W podsumowaniu zwraca się uwagę, że Sfard przez wielu swoich rodaków – szczególnie o poglądach prawicowych, które zdominowały izraelską scenę polityczną – postrzegany jest jako wróg państwa żydowskiego, a nawet zdrajca. Nie powinno to dziwić, nieomal bowiem z definicji intelektualista jest osobą znajdującą się na marginesie, outsiderem.