W praktyce coachingowej, konsultingowej i doradczej, odwołując się do teorii systemowej, często pomija się krytykę wspomnianej teorii. W niniejszym artykule przedstawione zostaną założenia klasycznej teorii systemowej w różnych naukach oraz ich krytyka. Ta ostatnia dotyczy przede wszystkim prymatu systemu nad człowiekiem, braku jego refleksyjności i podmiotowości, zmiany granic systemowych. Naszą propozycją odpowiedzi na elementy krytyki teorii systemowej jest autorska metodologia The Coaching Maps, oparta m.in. na hermeneutyce, a zakładająca wykorzystanie etnografii obrazu w procesie badawczym/diagnostycznym i coachingowo-szkoleniowym. Z kolei pojęcie systemu jako zamkniętej całości w określonymi granicami proponujemy zastąpić pojęciem kontekstu, określającym środowisko praktyk biznesowych.

W części teoretycznej zostaną przedstawione: paradygmat systemowy i zmiana paradygmatu, teoria systemów według L. von Bertalanffy’ego, teoria chaosu oraz zasada nieliniowości. Autorka pokazuje jednostkę jako system, związki teorii systemów z coachingiem oraz zastosowania podejścia systemowego w coachingu, które zachęcają klienta do wykorzystania własnej zdolności do generowania opcji i dokonywania wyborów, których celem jest wzrost potencjału. W części praktycznej zostaną pokazane metody pracy z systemami klienta przez zastosowanie autorskiego modelu: efekt motyla do pracy w coachingu stworzonego na podstawie teorii naukowych oraz podejścia systemowego w coachingu.

Autorka prezentuje krótki przegląd wybranych badań dotyczących problematyki coachingu, wskazując te szczególnie interesujące dla coachów, menedżerów, beneficjentów coachingu, naukowców itd. Ostatecznie skupia się na prezentacji badań przeprowadzonych przez Kerryn Griffiths w ramach jej rozprawy doktorskiej, które ukazują coaching z perspektywy procesów uczenia się. Tym samym autorka stara się zainspirować coachów do namysłu nad swoją praktyką i jej doskonaleniem z udziałem nauki.

Celem niniejszego artykułu jest pogłębiona refleksja na temat zjawiska „turkusowych organizacji” oraz trendu w zarządzaniu, który się wokół tego zjawiska kształtuje. Tekst demaskuje mity i uproszczenia narosłe wokół „turkusowych organizacji”, pokazuje je w szerszej perspektywie (m.in. związki „turkusu” z Teorią Integralną i ewolucyjnym modelem rozwoju świadomości).