The article discusses Polish social welfare within the context of the economic analysis of law. Specific issues addressed in the article are: cost, time, ways of setting matters, the number of issued decisions and the beneficiaries of social welfare in Poland. Following the presentation, the obvious question arises concerning the legitimacy of the use of certain solutions, particularly in the context of their financial performance. Reflections on the social care model used in Poland are presented in the article, as well as the crisis of law as part of the broader issue of the crisis of the modern Western democratic state.

Women’s rights are an inseparable part of the human rights, and human rights are an integrated part of women’s rights. The Swedish Government has adopted a concept of feminist foreign policy, aiming at strengthening these rights on a global level. Women’s rights are continued to be violated as much as ever, hindering democracy, peace, rule of law, sustainable development and economic growth – the overarching aims of international policy. Women’s rights to education, financial resources and access to the labour market are crucial in defending human rights and having a policy for 100 per cent of the world’s population. A priority task of the feminist foreign policy is supporting women’s inclusion in all decision-making structures, both on national and multilateral level. This in order to achieve wider foreign, development and security policy objectives through a new approach, different way of thinking and different solutions.

Tax policy, perceived as a long-term and rational activity which aims to achieve specified legal, economic and social goals has always been connected with the problem of political power within the frames of a given tax system. Regarding the nature of membership in the European Union, issues of tax policy should be analyzed in the context of a ulticentric tax system, since both creators and addressees of political actions remain in a diverse regime of domestic, European and international tax law. The author discusses the legal basis of this phenomenon, which attributes to the complementary nature of the tax policy, reflecting on the conditions and limitations
in the light of challenges to be faced by contemporary tax systems.

The choice of the formula of justice is being made by a law enacting body. In a democratic state parliament, or a political body is the main source of formulae of justice,
out of the nature of things dominated by political discourse. Here we touch the most significant problem of enacting fair and just law: considerations on the topic of justice reveal a connection of the choice of the formula of justice with philosophy. The compromise of philosophy co-acting in the twentieth century with totalitarian systems refuted then ultimately a myth about a possibility of direct translation of philosophical categories to political categories. The political practice of a liberal democratic state rejects the idea of metaphysics, which would determine the current purposes of the politics. There is a suggestion that democracy faces philosophy in the order of thinking. In spite of such attitude, the author decides to allow for philosophical establishing of the liberal-democratic state, but also allowing for the simultaneous realizing that it is by itself justified as the most reasonable political practice of the state. The philosophy may justify democracy only accepting in turn itself as a variant of a democratic discourse, although the only one which is able to have some distance to mere assumptions of philosophy, without ceasing in this way it is being a democratic discourse. Such philosophy is actually the hermeneutics of politics.

It is a widespread opinion that modern jurisprudence was shaped first of all by the tradition of Roman law. In this article author tries to explain why ancient Greek legal thought should be equally important. As an example he considers the evolution and the different meanings of the concept of nomos. Four issues are presented in this paper. First, nomos in the political philosophy of Carl Schmitt and Giorgio Agamben. Secondly, nomos in one of Pindar’s poems. Thirdly, the distinction between physis and nomos made by the sophists. Fourthly, thesmos, nomos and psephisma in the legislative practice of Athenian ekklesia.

Niniejszy artykuł dotyczy pojęcia gwiezdnych wojen, w celu pokazania, że jest to tematyka opisująca rzeczywistość, a nie tylko historia (choć z nią często kojarzona). Aktualna polityka prowadzona przez państwa w Kosmosie pokazuje, że konflikty kosmiczne są nadal możliwe. Stąd bezpieczeństwo prowadzonej przez państwa działalności kosmicznej jest zagrożone - i to nie tylko w przestrzeni kosmicznej, ale i na Ziemi. I choć aktywną działalność w kosmosie prowadzą tylko niektóre państwa, to skutki tych działań (czy to cywilnych, czy militarnych) od- czuwa cała społeczność międzynarodowa. Militaryzacja Kosmosu zaczyna powoli wkraczać w nową fazę: użycia satelitów aktywnych, przeznaczonych do niszczenia wyznaczonych celów. Taki stan rzeczy świadczy o tym, iż gwiezdne wojny to nie jest fikcja, gdyż być może w przyszłości państwa ponownie będą rozwiązywać swoje konflikty z użyciem kosmosu.

Artykuł ma na celu pomoc w ugruntowaniu się przekonania, iż aby zrozumieć przemiany zachodzące w polityce prawa kosmicznego i w prawie kosmicznym należy odejść od konwencjonalnego punktu widzenia i pomyśleć odwrotnie. Autor eksponuje w nim tezy, które zmuszają do innego spojrzenia na obowiązujące prawo. Przedstawia, iż w polskim porządku prawnym obowiązują wszystkie źródła prawa międzynarodowego (wyszczególnione w art. 38 Statutu MTS) i prawa UE, z wyjątkiem umów międzynarodowych, które obowiązują tylko wtedy, gdy są ratyfikowane przez RP i ogłoszone w Dzienniku Ustaw RP. Polityka prawa (prowadzona przez kompetentne władze na każdym forum w oparciu o określone procedury) jest refleksem ius, które inspiruje rozwój lex i odwrotnie. Prawo obowiązuje poza granicami jurysdykcji państw (res communis) w obszarach morskich i przestrzeni kosmicznej staje się konstytucyjnym elementem nowej cywilizacji (rynku i kultury), które stopniowo wywiera wpływ na prawo obowiązujące w granicach jurysdykcji państw (suwerenność i prawa suwerenne). Siła prawa przestaje gwarantować rozstrzyganie konfliktów międzynarodowych, co zmusza do stosowania prawa siły. Warunkiem sine qua non przetrwania nowej cywilizacji jest ochrona ludzkości i sprawiedliwy podział zasobów w procesie przemian.