Artykuł przedstawia teorię partycypacji wyborczej wyrastającą z założeń o racjonalnym działaniu. Zapoczątkowany przez Anthony’ego Downsa nurt rozważań o zachowaniach wyborczych na pierwszy plan wysuwa instrumentalną motywację decyzji dotyczących udziału w głosowaniu. Analiza kosztów i korzyści przeprowadzana przez każdego wyborcę, biorąca pod uwagę jedynie korzyść płynącą z objęcia władzy przez preferowanego kandydata oraz szansę wpłynięcia na wynik wyborów, skłonić powinna wszystkich obywateli do absencji, co jednakże w rzeczywistości nie ma miejsca. Artykuł prezentuje kilka rozwiązań tego paradoksu partycypacji, ukazując na tle rozważań teoretycznych wyniki badań empirycznych nad absencją wyborczą.
