Abstrakt

Dynamiczny rozwój ekonomii eksperymentalnej, w szczególności jej nurtu związanego z teorią gier, przyczynił się do zakwestionowania podstawowych założeń, na których opiera się klasyczna teoria gier – założenia o racjonalności oraz o egoizmie graczy. W rezultacie zaczęto modyfikować powyższe założenia i tworzyć „bliższe rzeczywistości” modele postępowania ludzi w sytuacjach, które dają się opisać jako gry. Artykuł stanowi krótki przegląd tych modeli, które rezygnują z założenia o egoistycznych preferencjach. W artykule analizowane są przede wszystkim modele dystrybucyjne, w tym modele awersji do nierównych wyników podziału oraz model preferencji quasi-maksiminowych. Prezentowane są także rezultaty eksperymentów projektowanych w celu testowania konkurencyjnych modeli dystrybucyjnych oraz wyniki eksperymentów, które badają znaczenie wzajemności opartej na ocenie intencji jako czynnika motywującego zachowania ludzi.

Słowa kluczowe