Przedmiotem niniejszego artykułu jest próba weryfikacji wybranych elementów decyzji zwalniającej gazociąg OPAL ze stosowania zasad Dyrektywy gazowej. W tym celu przedstawione zostały uwarunkowania historyczne w kontekście problemów proceduralnych związanych z decyzją zwalniającą gazociąg OPAL. Niemniej jednak główna część artykułu dotyczy szczegółowej analizy wybranych kryteriów, o których mowa w art. 36 Dyrektywy gazowej. Zgodnie z wyżej wymienionym przepisem zwolnieniu może podlegać istotna nowa infrastruktura gazowa, tj. połączenia wzajemne, instalacje LNG i instalacje magazynowe, na wniosek mogą zostać zwolnione na czas określony ze stosowania przepisów Dyrektywy gazowej. Wybrane kryteria z art. 36 Dyrektywy gazowej, o których mowa to: (i) zwiększenie konkurencji w dostawach gazu; (ii) brak szkodliwego wpływu zwolnienia na konkurencję i skuteczne funkcjonowanie rynku wewnętrznego gazu ziemnego lub na skuteczne funkcjonowanie systemu podlegającego regulacji, do którego podłączona jest dana infrastruktura; (iii) zwiększanie bezpieczeństwa dostaw gazu; oraz (iv) poziom ryzyka związanego z inwestycją musi być taki, że inwestycja nie miałaby miejsca bez udzielenia zwolnienia. Analiza jest dokonywana w kontekście dotychczasowych decyzji wydanych przez Komisję Europejską.