Artykuł dotyczy problematyki umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawartej między Polską a Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi. Autorka wskazuje na specyficzne regulacje tej umowy w zakresie ustalania rezydencji podatkowej, opodatkowania dochodów pracowników w sektorze transportu międzynarodowego oraz metod unikania podwójnego opodatkowania. Innym problemem mającym znaczenie w praktyce stosowania umowy jest także zakres jej modyfikacji w poprzez Konwencję Wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku. Dostrzeżone odmienności umowy polskoemirackiej mają istotne znaczenie dla podatników oraz sądów i organów podatkowych. Autorka wykazuje, że pomimo znacznego stopnia ustandaryzowania umów o unikaniu podwójnego opodatkowania wiele z nich, w tym umowa polskoemiracka, zawiera swoiste regulacje odbiegające od wzorcowych propozycji OECD, a także zakresu stosowania klauzul wprowadzonych przez MLI. Stąd istnieje obiektywna konieczność szczegółowej i wnikliwej analizy tej umowy na poziomie stosowania prawa podatkowego.
