Prezentowana glosa jest poświęcona tematyce dopuszczalności wymierzenia kary pieniężnej przez Prezesa URE przedsiębiorstwu energetycznemu, które wprawdzie przedłożyło organowi regulacyjnemu taryfę do zatwierdzenia, jednakże zrobiło to w terminie uniemożliwiającym jej zgodne z przepisami zatwierdzenie, opublikowanie i wejście w życie przed zakończeniem okresu, na jaki została zatwierdzona dotychczasowa taryfa. W orzeczeniu tym Sąd Najwyższy opowiada się za stosowaniem językowej wykładni przepisów i odchodzi od poglądów wyrażonych w swoim wcześniejszym orzeczeniu z 2004 r. Glosa krytycznie odnosi się do rozstrzygnięcia podjętego przez Sąd Najwyższy. Omawia ona poglądy doktryny i orzecznictwa w sprawie, wskazując na mankamenty w rozumowaniu przedstawionym przez SN w uzasadnieniu wyroku.
