Search results

On the limits of the ne bis in idem and lex retro non agit principles. Comments against the judgment of the Constitutional Tribunal regarding the so-called „Act on the Beasts”

Jan Kluza

2018

( 3 )

DOI: 10.7206/kp.2080-1084.229

https:/doi.org/10.7206/kp.2080-1084.229

Abstract

The so-called „Beasts Act" is a legal regulation, which deals with particularly dangerous perpetrators convicted by valid sentences for many years before its entry into force and concerns the proceedings against them after serving their prison sentences. Its enactment and entry into force was accompanied by a lot of legal controversy, which ultimately led to its appeal to the Constitutional Tribunal. The Constitutional Tribunal held that the inclusion of people regarded as particularly dangerous does not violate constitutional guarantees of individual rights. The Court said that the placement of the Centre is not of a criminal nature, but only administrative and it is not ruling a second time in the same case. The article critically refers to the thesis of the Constitutional Tribunal and its argumentation.

Downloads985

O granicach zasad ne bis in idem i lex retro non agit. Uwagi na tle wyroku Trybunału Konstytucyjnego w sprawie tzw. „ustawy o bestiach”

Jan Kluza

2018

( 3 )

DOI: 10.7206/kp.2080-1084.228

https:/doi.org/10.7206/kp.2080-1084.228

Abstract

Tak zwana „ustawa o bestiach" stanowi regulację prawną dotyczącą postępowania ze sprawcami szczególnie niebezpiecznymi skazanymi prawomocnymi wyrokami na wiele lat przed jej wejściem w życie i dotyczy postępowania wobec nich po odbyciu przez nich kary pozbawienia wolności. Jej uchwaleniu oraz wejściu w życiu towarzyszyło wiele kontrowersji prawnych, co w efekcie doprowadziło do jej zaskarżenia do Trybunału Konstytucyjnego. Trybunał Konstytucyjny uznał, że umieszczenie osób uznanych za szczególnie niebezpieczne nie narusza konsty- tucyjnych gwarancji praw jednostki. TK stwierdził, że umieszczenie w Ośrodku nie ma charakteru karnego, a jedynie administracyjny, i nie stanowi orzekania drugi raz w tej samej sprawie. Artykuł krytycznie odnosi się do tezy TK i przed- stawionej przezeń argumentacji.

Downloads1183

Przywłaszczenie mienia w świetle małżeńskiej wspólności majątkowej

Łukasz Juszczyk; Jan Kluza

2017

( 3 )

DOI: 10.7206/kp.2080-1084.160

https:/doi.org/10.7206/kp.2080-1084.160

Abstract

Dominujący pogląd zakłada, że możliwa jest odpowiedzialność karna osoby, która bez wiedzy współmałżonka zbywa rzecz ruchomą wchodzącą w skład małżeńskiej wspólności majątkowej. Pogląd ten jest nieprawidłowy. W rzeczywistości omawiana kategoria zachowań jest dopuszczalna przez regulacje prawa cywilnego, bowiem podstawy funkcjonowania zarządu majątkiem wspólnym oparte są na zasadzie samodzielności. Dlatego też zachowania takie nie powinny być uznawane za bezprawne. Co więcej, czyny takie nie realizują znamion typu przywłaszczenia, zarówno przedmiotowych, jak i podmiotowych. Jednak nawet gdyby przyjąć prawidłowość wyrażanego powszechnie poglądu, to nadal nie powinno dochodzić do skazywania działającego w określony sposób współmałżonka. Prawo karne oparte jest bowiem na zasadzie subsydiarności, a prawo cywilne zapewnia odpowiednie mechanizmy reagowania na nienależyte sprawowanie zarządu majątkiem wspólnym.

Downloads1895

Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem

Search results