Świadkowie przemocy na strukturalnym polu minowym. Analiza zależności między strukturą grupy a zakresem reakcji na agresję

Komendant-Brodowska, Agata

Abstrakt

Celem artykułu jest analiza grupowych uwarunkowań dręczenia szkolnego (ang. bullying) w perspektywie teorii gier. W przypadku tego szczególnego rodzaju przemocy bardzo istotna jest reakcja uczniów będących świadkami przemocy, którzy mogą zachęcić lub zniechęcić dręczycieli do dalszych działań. W artykule przedstawiono model gry ilustrujący zachowanie świadków dręczenia, którzy z jednej strony odczuwają moralny przymus reakcji (zinternalizowana norma nakazująca bronić słabszych), a z drugiej starają się zachowywać podobnie do swoich koleżanek i kolegów (konformizm). Wieloosobowa
sekwencyjna gra koordynacji rozgrywana jest w populacji ustrukturyzowanej.
W artykule analizowane są wyniki symulacji przebiegu gry dla wybranego zakresu warunków początkowych gry i sieci relacji tworzonych losowo (losowy graf
Erdősa–Rényiego). Szerszemu zakresowi reakcji sprzyjają nie tylko silniejsza
norma nakazująca reagowanie i niższy stopień konformizmu, ale też czynniki
strukturalne. Zależność między gęstością sieci a zakresem reakcji świadków na
przemoc jest nieliniowa. Zarówno zbyt niska, jak i zbyt wysoka gęstość sieci nie sprzyjają interwencji świadków. Występują przy tym interakcje między strukturalnymi i niestrukturalnymi cechami grupy, co oznacza, że różne cechy sieci mogą być mniej lub bardziej korzystne w zależności od siły normy reagowania oraz poziomu konformizmu w grupie.

Słowa kluczowe

teoria racjonalnego wyboru (3)teoria gier (8)analiza sieci społecznych (2)szkoła (2)przemoc (3)świadkowie przemocy (1)

Powiązania

Chwe, M.S.Y. (2000). Communication and coordination in social networks. Review of Economic Studies, 67(1), 1–16. [Google Scholar]
Coleman, J.S. (1986). Social Theory, Social Research, and a Theory of Action. American Journal of Sociology (Vol. 91), 1309–1335. [Google Scholar]
Coloroso, B. (2002). The Bully, the Bullied, and the Bystander. Nowy Jork: Quill. Harper Collins. [Google Scholar]
Easley, D., Kleinberg, J. (2010). Networks, Crowds, and Markets (Vol. 8). Cambridge University Press. Haman, J. (2014). Gry wokół nas. Socjolog i teoria gier. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar. [Google Scholar]
Hawker, D.S.J., Boulton, M.J. (2000). Twenty Years’ Research on Peer Victimization and Psychosocial Maladjustment: A Meta-Analytic Review of Cross-Sectional Studies. Journal of Child Psychology and Psychiatry 41 (4), 441–455. [Google Scholar]
Jackson, M.O. (2008). Social and Economic Networks. Princeton University Press. [Google Scholar]
Kärnä, A., Voeten, M., Poskiparta, E., Salmivalli, C. (2010). Vulnerable Children in Varying Classroom Contexts: Bystanders’ Behaviors Moderate the Effects of Risk Factors on Victimization. Merrill-Palmer Quarterly 56 (3), 261–282. [Google Scholar]
Komendant-Brodowska, A. (2009). Grzech zaniechania. Świadkowie przemocy szkolnej w perspektywie teorii gier. Decyzje, 11, 5–47. [Google Scholar]
Komendant-Brodowska, A. (2013). Między głosem sumienia a więzami przyjaźni. Zachowanie świadków dręczenia (bullying) a struktura klasy szkolnej. Decyzje 20. [Google Scholar]
Komendant-Brodowska, A., Baczko-Dombi, A., Giza-Poleszczuk, A. (2011). Przemoc w szkole. Raport z badań. www.szkolabezprzemocy.pl [Google Scholar]
Olweus, D. (1993). Bullying at School: What we Know and what we can Do. Oxford: Blackwell Publishers. [Google Scholar]
Rigby, K. (2010). Przemoc w szkole. Jak ją ograniczać. Poradnik dla rodziców i pedagogów. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego. [Google Scholar]
Salmivalli, C. (2010). Bullying and the Peer Group: A Review. Aggression and Violent Behavior, 15 (2), 112–120. [Google Scholar]
Salmivalli, C., Voeten, M. (2004). Connections between Attitudes, Group Norms, and Behaviour in Bullying Situations. International Journal of Behavioral Development, 28 (3), 246–258. [Google Scholar]
Straffi n, P.D. (2006). Teoria gier. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar. [Google Scholar]

Kompletne metadane

Cytowanie zasobu

APA style

Komendant-Brodowska, Agata (2014). Świadkowie przemocy na strukturalnym polu minowym. Analiza zależności między strukturą grupy a zakresem reakcji na agresję. (2014). Świadkowie przemocy na strukturalnym polu minowym. Analiza zależności między strukturą grupy a zakresem reakcji na agresję. Decyzje, (22), 117-145. https://doi.org/10.7206/DEC.1733-0092.36 (Original work published 12/2014n.e.)

MLA style

Komendant-Brodowska, Agata. „Świadkowie Przemocy Na Strukturalnym Polu Minowym. Analiza Zależności Między Strukturą Grupy A Zakresem Reakcji Na Agresję”. 12/2014n.e. Decyzje, nr 22, 2014, ss. 117-145.

Chicago style

Komendant-Brodowska, Agata. „Świadkowie Przemocy Na Strukturalnym Polu Minowym. Analiza Zależności Między Strukturą Grupy A Zakresem Reakcji Na Agresję”. Decyzje, Decyzje, nr 22 (2014): 117-145. doi:10.7206/DEC.1733-0092.36.

Prawa autorskie

CC-BY

[1] Chwe, M.S.Y. (2000). Communication and coordination in social networks. Review of Economic Studies, 67(1), 1–16. [Google Scholar]

[2] Coleman, J.S. (1986). Social Theory, Social Research, and a Theory of Action. American Journal of Sociology (Vol. 91), 1309–1335. [Google Scholar]

[3] Coloroso, B. (2002). The Bully, the Bullied, and the Bystander. Nowy Jork: Quill. Harper Collins. [Google Scholar]

[4] Easley, D., Kleinberg, J. (2010). Networks, Crowds, and Markets (Vol. 8). Cambridge University Press. Haman, J. (2014). Gry wokół nas. Socjolog i teoria gier. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar. [Google Scholar]

[5] Hawker, D.S.J., Boulton, M.J. (2000). Twenty Years’ Research on Peer Victimization and Psychosocial Maladjustment: A Meta-Analytic Review of Cross-Sectional Studies. Journal of Child Psychology and Psychiatry 41 (4), 441–455. [Google Scholar]

[6] Jackson, M.O. (2008). Social and Economic Networks. Princeton University Press. [Google Scholar]

[7] Kärnä, A., Voeten, M., Poskiparta, E., Salmivalli, C. (2010). Vulnerable Children in Varying Classroom Contexts: Bystanders’ Behaviors Moderate the Effects of Risk Factors on Victimization. Merrill-Palmer Quarterly 56 (3), 261–282. [Google Scholar]

[8] Komendant-Brodowska, A. (2009). Grzech zaniechania. Świadkowie przemocy szkolnej w perspektywie teorii gier. Decyzje, 11, 5–47. [Google Scholar]

[9] Komendant-Brodowska, A. (2013). Między głosem sumienia a więzami przyjaźni. Zachowanie świadków dręczenia (bullying) a struktura klasy szkolnej. Decyzje 20. [Google Scholar]

[10] Komendant-Brodowska, A., Baczko-Dombi, A., Giza-Poleszczuk, A. (2011). Przemoc w szkole. Raport z badań. www.szkolabezprzemocy.pl [Google Scholar]

[11] Olweus, D. (1993). Bullying at School: What we Know and what we can Do. Oxford: Blackwell Publishers. [Google Scholar]

[12] Rigby, K. (2010). Przemoc w szkole. Jak ją ograniczać. Poradnik dla rodziców i pedagogów. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego. [Google Scholar]

[13] Salmivalli, C. (2010). Bullying and the Peer Group: A Review. Aggression and Violent Behavior, 15 (2), 112–120. [Google Scholar]

[14] Salmivalli, C., Voeten, M. (2004). Connections between Attitudes, Group Norms, and Behaviour in Bullying Situations. International Journal of Behavioral Development, 28 (3), 246–258. [Google Scholar]

[15] Straffi n, P.D. (2006). Teoria gier. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar. [Google Scholar]

Decyzje