Cel: w artykule podjęto próbę eksploracji niektórych związków między teoretycznymi terminami motywacyjnej teorii oczekiwań pracowniczych a oficjalnymi danymi statystyk ekonomicznych.
Metodologia: szeregi czasowe decylowych wskaźników nominalnych i realnych plac w Polsce
przeanalizowano w sposób podobny do regresji kwantylowej.
Wnioski: wszystkie decylowe wskaźniki płac nominalnych rosną, ale ich realne wartości
rosną tylko dla najwyższych z nich, przy niemal niezmienionych poziomach pozostałych
wskaźników realnych w latach 1992–2008.
Ograniczenia badawcze/konsekwencje: opisane efekty jako warunki konieczne dla wystąpienia iluzji pieniądza prawdopodobnie mogą kształtować subiektywne oczekiwania w różny sposób nie tylko dla płac nominalnych i realnych, ale także odmiennie dla płac wysokich niż dla płac niskich.
Oryginalność: w przeszukanej literaturze nie znaleziono analizy tego typu.
