W każdym procesie wyborczym szczególne miejsce zajmuje kwestia finansowania kampanii wyborczej. Jednym z kluczowych problemów w tym zakresie jest dopuszczalność zmiany limitu wydatków dokonywanych przez komitety wyborcze już po rozpoczęciu kampanii wyborczej. Taki przypadek miał miejsce podczas wyborów samorządowych w 2024 roku. Celem niniejszej pracy jest próba znalezienia odpowiedzi na pytanie, czy w toku kampanii wyborczej dokonywanie tego typu zmian powinno być dopuszczalne, a także ustalenie, jakie skutki zmiany te mogą za sobą pociągać. Problematykę tę przeanalizowano głównie w kontekście zasady równości wyborów oraz standardu ciszy legislacyjnej. W pracy zastosowano metodę formalnoprawną oraz dokonano analizy literatury przedmiotu.

Umiędzynarodowienie stanowiło jeden z ważnych elementów reformy szkolnictwa wyższego w 2018 roku. Jednak pojęcie to w środowisku akademickim nadal jest mgliste i niedookreślone. Celem autora jest wyjaśnienie wątpliwości terminolo­gicznych związanych z internacjonalizacją oraz ocena działalności podmiotu odpowiedzialnego za proces umiędzynarodowienia uczelni i jednostek naukowych – Narodowej Agencji Wymiany Akademickiej. Autor nie ogranicza się jedynie do wskazania zakresu funkcjonalności i dysfunkcjonalności wyspecjalizowanej agendy rządowej, lecz formułuje postulaty de lege ferenda i obszary do doskonalenia. W obliczu projektowanych zmian w systemie szkolnictwa wyższego proponowane modyfikacje mogą przyczynić się do usprawnienia działalności Agencji oraz realizacji jej zadań ustawowych. W tekście zastosowano metodę empiryczną oraz subsydiarnie formalno­dogmatyczną.

W niniejszym artykule zagadnienie resocjalizacji penitencjarnej zostało omówione z perspektywy osób zaangażowanych w ten proces. Prowadzone oddziaływania w kontekście konkretnego programu, a szerzej całego procesu, poddane zostało ocenie osadzonych – uczestników, personelu penitencjarnego oraz studentów – prowadzących. Zebrany materiał badawczy poddano analizie jakościowej. Dotychczas, opisując proces resocjalizacji penitencjarnej, koncentrowano się na wybranej grupie, unikając przedstawienia szerszej perspektywy. Celem artykułu jest ocena programu Arteterapia w resocjalizacji z perspektywy zaangażowanych w realizację stron. Prze-prowadzono badania focusowe oraz wywiady pogłębione z osadzonymi uczestniczącymi w programie, personelem więziennym oraz studentami prowadzącymi zajęcia. Uzyskane wyniki wskazują na duży potencjał programów arteterapeutycz­nych w upodmiotowieniu osadzonych i przeciwdziałaniu prizonizacji. W artykule zawarto również rekomendacje dla dalszych działań resocjalizacyjnych, uwzględniające zidentyfikowane bariery.

Z początkiem 2025 r. weszła w życie największa od wielu lat nowelizacja przepisów dotyczących opodatkowania nieruchomości w Polsce. To powszechne świadczenie ma bardzo duże znaczenie praktyczne oraz fiskalne, gdyż stanowi istotną cześć dochodów własnych gmin. Regulacje prawne odnoszące się do podatku od nieruchomości od lat są źródłem sporów interpretacyjnych. Co więcej, część z nich uznano za niezgodne z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej, co było w dużej mierze przyczynkiem do ich zmian. Celem opracowania jest przedstawienie tych nowych rozwiązań w kontekście ich wpływu na poprawę jakości prawa podatkowego w Polsce. W szczególności autor, dokonując krytycznej analizy nowelizacji, odniesie ją do podnoszonych w nauce koncepcji reformy opodatkowania nieruchomości w Polsce.

Zgodnie z art. 86 u.i.o.ś.3 decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach wiąże m. in. organy wydające decyzje określające warunki korzystania ze środowiska w zakresie, w jakim ma być uwzględniona przy wydawaniu tych decyzji. Celem niniejszych rozważań jest wykazanie wątpliwości interpretacyjnych dotyczących np. tożsamości przedsięwzięcia w kontekście definicji legalnej instalacji, co wpływa na związanie organu decyzją o środowiskowych uwarunkowaniach, gdy raport o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko i wniosek o pozwolenie zintegrowane są treściowo spójne, ale treść decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach takiej już spójności nie zachowuje. Zagadnieniem poddanym rozważaniom była również zasadność bezrefleksyjnego obciążenia za taki stan rzeczy podmiotów administrowanych.

Przedmiotem niniejszego komentarza jest orzeczenie Sądu Najwyższego – Posta-nowienie Sądu Najwyższego – Izby Cywilnej z dnia 23 czerwca 2020 r. (sygn. akt: II CZ 21/20), w którym to Sąd Najwyższy wyraził pogląd, zgodnie z którym w zakres pojęcia „innych przyczyn”, które upoważniają sąd powszechny do odrzu-cenia skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia (art. 4246 § 3 k.p.c.), ustawodawca nie włączył braku w skardze tzw. wymagań kon-strukcyjnych wymienionych w art. 4245 § 1 k.p.c. Zdaniem Sądu Najwyższego kom-petencja do odrzucenia skargi w razie niespełniania przez nią wymagań konstruk-cyjnych nadal przysługuje wyłącznie Sądowi Najwyższemu (art. 4248 § 1 k.p.c.).
Celem opracowania jest analiza orzeczenia Sądu Najwyższego i wykazanie, że wykładnia gramatyczna powołanych przepisów prowadzi do konkluzji trudnych do zaaprobowania. Stosując dyrektywy wykładni celowościowej i funkcjonalnej, należy przyjąć stanowisko, że sąd powszechny ma uprawnienie do odrzucenia skargi niespełniającej wymagań co do jej treści, o których mowa w art. 4245 § 1 k.p.c.

Niniejszy artykuł podejmuje zagadnienie stroju urzędowego sędziego. Cele autora to: po pierwsze, pokazanie możliwości pozytywnej argumentacji za jego wykorzy-staniem w perspektywie proponowanej przez estetykę codzienności oraz juryspru-dencję cnót oraz, po drugie, zarysowanie obszaru, gdzie możliwe jest zastoso wanie czwartego ujęcia estetyki prawa. Artykuł rozpoczyna się od analizy obecnej regu-lacji stroju urzędowego sędziego, wraz z propozycjami wysnuwanymi na gruncie nauki prawa w zakresie jej uzasadnienia. Następnie, w kolejnych częściach przed-stawione zostają założenia teoretyczne estetyki prawa, cnót sędziowskich oraz sposobu, w jaki moralność i estetyka łączą się w zakresie cnót. Na tej podstawie sformułowana zostaje możliwa argumentacja za korzystaniem z „tóg sędziowskich”. W ramach podsumowania zarysowane zostają wnioski z przedstawionych analiz oraz dalsze możliwe kroki dotyczące analizy stroju urzędowego sędziego.

Rozwiązania ustawowe w kontekście ochrony małoletnich przed czynami zabro-nionymi o charakterze seksualnym nakładają m.in. na pracodawców szczególny obowiązek dotyczący weryfikacji przyszłego pracownika w Rejestrze Sprawców Przestępstw na Tle Seksualnym. Celem autora jest ustalenie roli pracodawcy w kon-tekście weryfikacji takich danych jako dodatkowej, wewnętrznej, formy oddziały­wania prewencyjnego. Ponadto, konieczne jest ustalenie, w jaki sposób obowiązek ten się kształtuje oraz, jakich sytuacji dotyczy. Kolejno zasadne pozostaje przed-stawienie skutków karnoprawnych, jakie niesie za sobą brak wywiązania się z tego obowiązku wraz z oceną takich rozwiązań. Zasadniczą tezą pracy jest twierdze-nie, iż po stronie pracodawcy występuje konieczność współdziałania z państwem w procesie przeciwdziałania przestępczości seksualnej wobec małoletnich jako pomocniczego działania prewencyjnego.

Przedmiotem opracowania jest przedstawienie głównych założeń nowego rodzaju uchwał, które, zgodnie z projektem zmian do ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, podejmowałby NSA. Celem tzw. uchwał pilotażowych byłoby zapobiegnięcie powstaniu niejednolitości orzecznictwa w sprawach toż-samych pod względem prawnym i faktycznym. We wnioskach końcowych pozy-tywnie odniesiono się do planowanych zmian, wskazując, że ich wprowadzenie przyczyniłoby się do zwiększenia poziomu pewności prawa oraz przewidywalności orzeczeń sądowych.

Przedsiębiorcy działający na rynku mogą zyskać status przedsiębiorstwa społecznego, jeśli realizują cele społeczne oraz wspierają swym działaniem osoby zagrożone wykluczeniem społecznym poprzez ich reintegrację zawodową i społeczną. Uzyskanie statusu przedsiębiorstwa społecznego pozwala na skorzystanie przez podmiot z właściwych form wsparcia finansowego na rozwój i podnoszenie konkurencyjności organizacji. Przedmiotem artykułu jest analiza istniejących rozwią­zań prawnych w zakresie pozyskania wsparcia finansowego. Analizie poddano formy wsparcia kierowane do różnych grup osób zagrożonych wykluczeniem. Z rozważań zawartych w artykule wynika, iż zaproponowane instrumenty pozostają niedopasowane do potrzeb tej grupy przedsiębiorstw. Dodatkowo w publikacji zawarto propozycje zmian prawnych, które wprowadzone pozwolą na wzmocnie-nie pozycji przedsiębiorstw społecznych na rynku.

W artykule podjęte zostały rozważania z zakresu estetyki prawa. Celem publikacji jest rozszerzenie pola badawczego tego nurtu poprzez odwołanie się do koncepcji estetyki codzienności. W tym zakresie posłużono się zagadnieniem ostrzeżeń zdrowotnych na opakowaniach wyrobów tytoniowych. Po przybliżeniu założeń estetyki prawa, podjęto próbę wyjaśnienia tego zagadnienia na gruncie dotychcza­sowych postulatów estetycznoprawnych. Następnie przybliżono naczelne postu­laty estetyki codzienności, w szczególności skupiając się na jej sformułowaniu przez Yuriko Saito. Finalnie odniesiono poczynione uwagi jeszcze raz do zagad­nienia ostrzeżeń zdrowotnych oraz wysnuto wnioski dotyczące estetyki prawa. W szczególności postulowano rozszerzenie trzech ujęć estetyki prawa autorstwa Kamila Zeidlera o czwarte ujęcie, nazwane „estetyką jako narzędziem prawnym”.

Oryginalizm jako jeden z głównych kierunków wykładni Konstytucji federalnej postrzegany jest coraz częściej jako instrument walki politycznej w rękach władzy sądowniczej. W niniejszym artykule przedstawiono rozważania dotyczące skutków wykładni oryginalistycznej, które w państwie o strukturze federalnej pozwalają na funkcjonowanie porządków prawnych o odmiennej aksjologii. Powyższe rodzi pytanie o zasadność akceptacji relatywizmu prawnego i zgody na kreowanie równo­ległych rzeczywistości jurydycznej w sytuacji, gdy stopień polaryzacji uniemożliwia dyskusję nad kompromisem. Celem artykułu jest podkreślenie, że paradoksalnie oryginalizm może wzmocnić stabilizacyjną i porządkującą rolę prawa zgodnie z koncepcją E pluribus unum.

Celem opracowania jest ocena instytucji wysłuchania publicznego w procesie stanowienia ustaw. W opracowaniu podjęto problem, czy instytucja wysłuchania publicznego stanowi realny czy iluzoryczny instrument w procesie stanowienia prawa? W rozważaniach uwzględniono z jednej strony zagadnienia teoretyczne dotyczące instytucji wysłuchania publicznego, z drugiej zaś – przedstawiono praktykę ustrojową wysłuchania publicznego (dane statystyczne dotyczące zastosowania tej instytucji w V–IX kadencji Sejmu RP). Praktyka ustrojowa w tym okresie pokazuje, że komisje sejmowe dość wstrzemięźliwie korzystają z tego uprawnienia. Od wejścia w życie regulacji dotyczącej tej instytucji obejmującej okres od V do końca IX kadencji Sejmu na 5855 projektów ustaw przeprowadzono zaledwie 34 wysłuchania publiczne obejmujące 46 projektów ustaw. Stanowiło to podstawę do sformułowania wniosków końcowych i postulatów de lege ferenda.

Celem niniejszego artykułu jest ustalenie celów prawa finansów publicznych, które jest częścią prawa finansowego. Problemem badawczym jest odpowiedź na pytanie, czy ustalenia w zakresie celów danej gałęzi prawa mogą być przydatne w rozwija­niu aksjologii szczegółowej danej gałęzi prawa. W artykule dokonano pozytywnej weryfikacji hipotezy, zgodnie z którą cele prawa finansów publicznych są ściśle powiązane z ochroną wartości publicznych. Stąd za szczególnie celowe uznano stosowanie aksjologicznej analizy prawa do badania aksjologicznych zagadnień polityki finansowej, pełniącej służebną funkcję w stosunku do polityki gospodar­czej i społecznej.

Zaniżanie marży handlowej stanowi nadużycie pozycji dominującej, które to nie jest wymienione bezpośrednio w art. 102 TFUE. To właśnie orzecznictwo TSUE oraz Sądu UE uznało tę praktykę za antykonkurencyjną, lecz początkowo trak­towaną ją jako antykonkurencyjną odmowę dostaw. Z uwagi na wiele podobieństw zachodzących między tymi praktykami wątpliwości budzi, czy zaniżanie marży handlowej powinno stanowić niezależny przejaw nadużycia pozycji dominującej. Celem artykułu jest poddanie analizie w tym zakresie stanowiska Komisji Euro­pejskiej z poglądami wyrażonymi w orzecznictwie, a także porównanie uregu­lowań przyjętych w Stanach Zjednoczonych.

W obliczu stale rosnącej liczby sporów dotyczących odpowiedzialności za błędy lekarskie, wysokich kosztów ich prowadzenia, stopnia ich skomplikowania i wysokość zasądzanych odszkodowań i zadośćuczynień uzasadniona jest analiza powodów bardzo niskiego stopnia wykorzystania pozasądowych sposobów rozwiązywania sporów, w tym przede wszystkim mediacji w Polsce. Charakterystyka tego rodzaju sporów wskazuje bowiem, iż owe sposoby ich rozwiązywania w odpowiednio dopasowanym kształcie mogłyby znacząco przyczynić się do stabilizacji już teraz trudnej sytuacji.
Punktem wyjścia do rozważań podjętych w artykule jest wskazanie istoty koncepcji mediacji i jej zalet. Następnie przeanalizowana została specyfika mediacji medycznej oraz obowiązujące uregulowania prawne.
Celem niniejszego artykułu jest ukazanie tych obszarów regulacji prawnych, które wymagają zmian. Dokonanie ich mogłoby przyczynić się do aktywnego wykorzystania mediacji w sprawach medycznych, a tym samym do usprawnienia rozwią­zywania sporów dotyczących odpowiedzialności za błędy lekarskie. Realizacji zadania podjętego przez autorkę służy przede wszystkim metoda formalno-­dogmatyczna oraz analiza dostępnych danych statystycznych.

The pandemic has changed the way society functions, affecting the system of justice as well. The need to maintain social distance has accelerated changes in the judi-ciary. Remote hearings have emerged. The article attempts to answer the question of whether the e-hearings currently taking place are held in accordance with the principle of equality in view of the phenomenon of digital exclusion occurring in Polish society. An empirical study of remote hearings conducted by a student research group and the author’s own experience in this field make up the empiri­cal resources documenting the technical issues that occur during remote hearings and problems related to digital exclusion.

Ustawa o ekonomii społecznej kwalifikuje spółdzielnie socjalne, rolnicze spółdziel-nie produkcyjne oraz spółdzielnie pracy, w tym spółdzielnie inwalidów i spół-dzielnie niewidomych, do katalogu zamkniętego podmiotów ekonomii społecznej. W konsekwencji spółdzielnie te mogą uzyskać status przedsiębiorstwa społecznego. Skutkuje to rozszerzeniem celu spółdzielni o reintegrację społeczną i zawodową osób zagrożonych wykluczeniem społecznym lub świadczenie usług społecznych. Realizacja tych celów następuje obok prowadzenia działalności gospodarczej przez spółdzielnię. Spółdzielnia może świadczyć usługi społeczne zarówno na rzecz członków spółdzielni jak i na rzecz innych osób. Kolejnym skutek uzyskania statusu przedsiębiorstwa społecznego polega na nadaniu działalności gospodarczej spółdzielni charakteru not for profit. Ten charakter działalności gospodarczej nie kores­ponduje jednak z celem spółdzielni pracy i rolniczych spółdzielni produkcyjnych.