Czy duże okręgi wyborcze zawsze zwiększają proporcjonalność wyborów? Nowe dowody z polskich wyborów parlamentarnych

Michalak, Bartłomiej

Abstrakt

Tradycyjne badania w zakresie konsekwencji politycznych systemów wyborczych uznawały formułę wyborczą za najistotniejszą zmienną odpowiedzialną za skutki generowane przez dany system wyborczy. Tymczasem najnowsze badania sugerują, że wpływ tej zmiennej jest zdecydowanie przeceniany. Artykuł pokazuje, w jaki sposób liczba mandatów obsadzanych w okręgach wpływa na szanse wyborcze partii i kandydatów, zarówno w systemach proporcjonalnych, jak i większościowych. Na przykładzie polskich wyborów parlamentarnych weryfikacji poddane zostało twierdzenie, zgodnie z którym większe okręgi wyborcze zawsze zwiększają poziom proporcjonalności systemu wyborczego. Zidentyfikowano również warunki, w jakich twierdzenie to znajduje zastosowanie.

Słowa kluczowe

systemy wyborcze (2)wielkość okręgu wyborczego (1)formuła wyborcza (1)proporcjonalność wyników wyborów (1)wybory w polsce (1)

Powiązania

Benoit, K. (2000). Which Electoral Formula Is the Most Proportional? A New Look with New Evidence. Political Analysis, 8(4), 381-388. [Google Scholar]
Benoit, K. (2001). District magnitude, electoral formula, and the number of parties. European Journal of Political Research, 39(2), 203-224. [Google Scholar]
Carter, E., Farrell, D.M. (2010). Electoral Systems and Election Management. W: L. LeDuc, R. Niemi, P. Norris, Comparing Democracies: Elections and Voting in the 21st Century. 1 Oliver’s Yard, 55 City Road, London EC1Y 1SP United Kingdom: SAGE Publications Ltd., 25-44. [Google Scholar]
Farrell, D. (2001). Electoral Systems. A Comparative Introduction. Basingstoke: Palgrave Macmillan. [Google Scholar]
Gallagher, M. (1991). Proportionality Disproportionality and Electoral Systems. Electoral Studies, 10, 33-51. [Google Scholar]
Haman, J. (2003). Demokracja. Decyzje. Wybory. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar. [Google Scholar]
Jarentowski, M. (2009). Wielopoziomowe okręgi wyborcze w systemie proporcjonalnym, W: J. Błuszkowski, J. Zaleśny (red.), Wielowymiarowość systemów politycznych. Teoretyczne założenia i praktyczne uwarunkowania. Warszawa: Dom Wydawniczy Elipsa. [Google Scholar]
Jarentowski, M. (2011). Zmiana systemu wyborczego do Senatu RP z 2011 roku. Przegląd Sejmowy, 4, 33-48. [Google Scholar]
Lijphart, A. (1994). Electoral Systems and Party Systems. A Study of Twenty-Seven Democracies 19451990. Oxford: Oxford University Press. [Google Scholar]
Lijphart, A. (1990). The Political Consequences of Electoral Laws, 1945-85. The American Political Science Review, 84, 481-496. [Google Scholar]
Lijphart, A. (1999). Patterns of Democracy. Government Forms and Performance in Thirty-Six Countries. New Haven-London: Yale University Press. [Google Scholar]
Mackenzie, W.J.M. (1958). Free Elections. An Elementary Textbook. New York: Rinehart and Co. [Google Scholar]
Michalak, B. (2013). Mieszane systemy wyborcze. Cele, rozwiązania, konsekwencje. Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. [Google Scholar]
Nohlen, D. (2004). Prawo wyborcze i system partyjny. O teorii systemów wyborczych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar. [Google Scholar]

Kompletne metadane

Cytowanie zasobu

APA style

Michalak, Bartłomiej (2016). Czy duże okręgi wyborcze zawsze zwiększają proporcjonalność wyborów? Nowe dowody z polskich wyborów parlamentarnych. (2016). Czy duże okręgi wyborcze zawsze zwiększają proporcjonalność wyborów? Nowe dowody z polskich wyborów parlamentarnych. Decyzje, (25), 67-82. https://doi.org/10.7206/DEC.1733-0092.71 (Original work published 06/2016n.e.)

MLA style

Michalak, Bartłomiej. „Czy Duże Okręgi Wyborcze Zawsze Zwiększają Proporcjonalność Wyborów? Nowe Dowody Z Polskich Wyborów Parlamentarnych”. 06/2016n.e. Decyzje, nr 25, 2016, ss. 67-82.

Chicago style

Michalak, Bartłomiej. „Czy Duże Okręgi Wyborcze Zawsze Zwiększają Proporcjonalność Wyborów? Nowe Dowody Z Polskich Wyborów Parlamentarnych”. Decyzje, Decyzje, nr 25 (2016): 67-82. doi:10.7206/DEC.1733-0092.71.

Prawa autorskie

CC-BY

[1] Benoit, K. (2000). Which Electoral Formula Is the Most Proportional? A New Look with New Evidence. Political Analysis, 8(4), 381-388. [Google Scholar]

[2] Benoit, K. (2001). District magnitude, electoral formula, and the number of parties. European Journal of Political Research, 39(2), 203-224. [Google Scholar]

[3] Carter, E., Farrell, D.M. (2010). Electoral Systems and Election Management. W: L. LeDuc, R. Niemi, P. Norris, Comparing Democracies: Elections and Voting in the 21st Century. 1 Oliver’s Yard, 55 City Road, London EC1Y 1SP United Kingdom: SAGE Publications Ltd., 25-44. [Google Scholar]

[4] Farrell, D. (2001). Electoral Systems. A Comparative Introduction. Basingstoke: Palgrave Macmillan. [Google Scholar]

[5] Gallagher, M. (1991). Proportionality Disproportionality and Electoral Systems. Electoral Studies, 10, 33-51. [Google Scholar]

[6] Haman, J. (2003). Demokracja. Decyzje. Wybory. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar. [Google Scholar]

[7] Jarentowski, M. (2009). Wielopoziomowe okręgi wyborcze w systemie proporcjonalnym, W: J. Błuszkowski, J. Zaleśny (red.), Wielowymiarowość systemów politycznych. Teoretyczne założenia i praktyczne uwarunkowania. Warszawa: Dom Wydawniczy Elipsa. [Google Scholar]

[8] Jarentowski, M. (2011). Zmiana systemu wyborczego do Senatu RP z 2011 roku. Przegląd Sejmowy, 4, 33-48. [Google Scholar]

[9] Lijphart, A. (1994). Electoral Systems and Party Systems. A Study of Twenty-Seven Democracies 19451990. Oxford: Oxford University Press. [Google Scholar]

[10] Lijphart, A. (1990). The Political Consequences of Electoral Laws, 1945-85. The American Political Science Review, 84, 481-496. [Google Scholar]

[11] Lijphart, A. (1999). Patterns of Democracy. Government Forms and Performance in Thirty-Six Countries. New Haven-London: Yale University Press. [Google Scholar]

[12] Mackenzie, W.J.M. (1958). Free Elections. An Elementary Textbook. New York: Rinehart and Co. [Google Scholar]

[13] Michalak, B. (2013). Mieszane systemy wyborcze. Cele, rozwiązania, konsekwencje. Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. [Google Scholar]

[14] Nohlen, D. (2004). Prawo wyborcze i system partyjny. O teorii systemów wyborczych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar. [Google Scholar]

Decyzje