The purpose of the article is analyse how essential the issue of personal data protection is in the procedure of leading a collective dispute. In order to make some findings in this matter, the dogmatic and legal method was primarily used and the provisions of the Act on Resolving Collective Disputes and the GDPR were analysed in the first place. The findings made lead to the conclusion that despite the fact that the dispute itself is collective, both parties (both the trade union and the employer) process a range of personal data during the dispute. Due to the specifics of the procedure and the fact that the Act was essentially created before the GDPR came into force and it was not amended for the inclusion of broadly understood requirements for the correctness of the processing of personal data, it is necessary to rely on general principles resulting from the GDPR, and a certain indicator of it may be opinions issued by the PDPO.
The issue raised in this paper has so far been included in certain statements from the doctrine, but its practical significance and importance for social partners who execute their constitutional right to lead collective disputes fully justify further research in this direction as well as the fact of findings resulting from that research reaching various target groups (apart from the above-mentioned social partners, representatives of the judicature and science should also be reached).

In case of conventional vehicles, no or very little data was generated. The widespread use of autonomous vehicles, which have a large number of sensors and camera systems in addition to memory modules and carry out permanent data exchange, has the potential to reveal not only the entire living conditions of the passengers, but also those of pedestrians, and others. The increasing networking of vehicles increases efficiency and mobility. On the one hand, this networking is entirely voluntary, but it can also be mandatory, as in the case of the eCall emergency call system. Regulation (EU) 2015/758 made it mandatory for car-manufacturers from March 31, 2018 to equip their vehicles with automatic emergency call system, which in the event of an accident automatically transmits the position and other relevant data to the rescue services. Can this possibility of ubiquitous surveillance may create legal problems.? This increasing role of data requires special attention against the background of data protection based on fundamental rights and privacy.

Zastosowanie pojęcia „uczuć religijnych” w art. 196 Kodeksu karnego, penalizującego ich obrazę, może wydawać się krokiem w kierunku społecznego kompromisu, łączącego światopoglądową neutralność państwa z ochroną imaginarium religijnego przez prawo. Tym samym sformułowanie to mogłoby być zręcznym rozwiązaniem legislacyjnym służącym koncyliacji i spójności społecznej. Niniejszy artykuł ma za cel omówienie negatywnych konsekwencji sformułowania art. 196 Kodeksu karnego w kategorii „uczuć religijnych”. Skupienie się na negatywnych implikacjach obecności tej frazy w prawie służyć ma pokazaniu, iż nie spełnia ona pokładanych w niej oczekiwań: nastręcza trudności interpretacyjnych, brakuje jej cech dobrego prawa, jest daleka od realizmu psychologicznego oraz dzieli i polaryzuje społeczeństwo zamiast je spajać. Pokazuję, w jaki sposób problemy te wynikają właśnie z przyjęcia kategorii uczuć religijnych. W pierwszej części artykułu identyfikuję i omawiam konsekwencje wynikające z takiego sformułowania dla dogmatyki prawa. Druga część pracy poświęcona jest implikacjom tej frazy na gruncie teorii prawa, w kontekście postulatów jurysprudencji. Trzecia część analizuje skutki sformułowania w dyskursie publicznym i szerszej sferze społecznej, przyjmując perspektywę ekspresyjnej funkcji prawa. Tekst przynosi nowe spojrzenie na zagrożenia wnoszone do prawa przez przyjmowaną frazeologię oraz na specyfikę odwołań do emocjonalności w dyskursie prawnym, jednocześnie oferując sugestie potencjalnych rozwiązań.