Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej sytuuje obowiązki spoczywające na organach władzy publicznej w granicach, w jakich mogą one przetwarzać dane osobowe, co jest niewątpliwym wzmocnieniem praw jednostki. Konstytucyjne ograniczenie zostało wyznaczone zarówno przez zasadę legalizmu, jak i zasadę demokratycz­nego państwa prawnego. Ustalenie administratora danych osobowych, a także inspektora ochrony danych osobowych w związku z postępowaniem trybunalskim, staje się istotne z punktu podmiotu, którego to dane są przetwarzane. Określenie Trybunału Stanu jako administratora danych osobowych nowelą ustawy o Trybuna­ le Stanu prowadzi do przypisania temu organowi licznych obowiązków wynikają­cych z rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z 27.04.2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobo­wych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE.
Działając jako organ upoważniony do przetwarzania danych osobowych, Sąd odpowiada także za zgodność ich przetwarzania z prawem. Trybunał Stanu jest gwarantem realizacji praw i wolności jednostek, których to dane są przetwarzane w ramach prowadzonych przez niego działań.

Everyone’s personal dignity guarantees freedoms and rights irrespective of age, which means that they also apply to the child. The rights of the child emphasise his or her subjectivity and draw attention to his or her special status determined, admittedly, by dependence on adults, but not without freedom. Emphasising the rights of the child is a kind of compensation for the child’s legal situation due to his/her physical and mental immaturity and dependence. However, every human being, including the child, has duties in addition to rights, which remain in relative balance. In this way, they contribute to the formation of the child’s personality in a balanced way. Limiting oneself exclusively to rights and at the same time margi-nalising duties leads to a disturbance of this balance, the formation of attitudes of entitlement towards others, teaches laziness and lives at the expense of others. As it seems, it is therefore necessary to restore the balance between highlighting children’s rights and depreciating their duties.

Tematem tego artykułu są publicznoprawne instrumenty kontroli wykonywania obowiązków przez doktoranta studiującego w szkole doktorskiej. W opracowaniu przestawiono złożony status doktoranta, na który składają się zarówno obowiązki publicznoprawne, jak i cywilnoprawne (wynikające z indywidualnego planu badawczego) oraz zarysowano model należytej staranności w nauce (obowiązujący też doktoranta). Okazuje się, że w pierwszym okresie studiów doktoranckich istotny wpływ na rozwój naukowy doktoranta ma jego bezpośrednie uczestnictwo w zaję-ciach. Niestety, w praktyce okazuje się, że instrumenty prawne, które posiada szkoła doktorska w zakresie kontroli tego obowiązku są nieefektywne, gdyż nie ma możliwości weryfikacji autentyczności zwolnień lekarskich. W ostatniej części przedstawiono więc publicznoprawne sankcje ze wskazaniem, jakie zmiany należałoby wprowadzić w obowiązujących przepisach, aby zapobiec nadużyciom w pobieraniu stypendium przez osoby, które tylko pozorują działania naukowe. Te zmiany nie spowodują dodatkowych kosztów w finansach publicznych, lecz tylko uszczelnią ten system.