Abstrakt

Cel: Celem artykułu jest analiza różnych systemów ochrony zdrowia pod kątem
ich zdolności do ograniczania wzrostu wydatków przy jednoczesnym zachowaniu
dostępności świadczeń medycznych w obliczu postępu technologicznego w medycynie.

Metodologia: W artykule zaproponowany został teoretyczny model instytucjonalny,
który opisuje funkcjonowanie systemów ochrony zdrowia z perspektywy relacji płatnik–
ubezpieczony. Przedstawiony model umożliwia skwantyfikowanie parametrów
powyższego kontraktu, co ułatwia analizę i porównania różnorodnych rozwiązań
instytucjonalnych funkcjonujących w systemach ochrony zdrowia.

Wnioski/oryginalność: Zaprezentowany model pozwala zidentyfikować te cechy
kontraktu płatnik–ubezpieczony, które w głównej mierze decydują o tempie wzrostu
wydatków i zmianach dostępności świadczeń medycznych. Wyznaczane są
one przez zespół czterech parametrów: elastyczność popytu względem dostępności,
elastyczność popytu względem wydatków oraz restrykcje nałożone na zmiany
wydatków i dostępności. Ograniczając się do stanów stabilnych w systemie, pokazano,
w jaki sposób wymienione parametry determinują relację wymienną między
faktycznym tempem zmian wydatków a tempem zmian dostępności. Trade-off ten
może stać się obiektem zainteresowania dla specjalistów projektujących politykę
gospodarczą i zdrowotną.

Słowa kluczowe