Cel: Celem artykułu jest zbadanie uwarunkowań wyboru określonej strategii negocjacyjnej w grach symulacyjnych i planszowych.

Metodologia: Jako metodę badawczą wybrano wywiad standaryzowany z odpowiedziami zapisywanymi przez samych respondentów. Ze względu na możliwość przeprowadzenia eksperymentu w warunkach kontrolowanych zdecydowano się na grupę badawczą składającą się ze studentów Wydziału Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego.

Wyniki: Badane osoby najczęściej wybierały strategię konfrontacyjną i w większości uzasadniały to postępowaniem drugiej strony. Część uczestników decydowała się dodatkowo uwzględnić takie czynniki jak wyznawane rzez siebie wartości czy też wyniki poprzednich gier. Mimo to prawie wszyscy uczestnicy deklarowali, że wykorzystane przez nich podeście do negocjacji było kooperacyjne i integratywne. Negocjatorzy często bowiem nie postrzegają negocjacji jako całościowego procesu, lecz interesuje ich jedynie własny rezultat, bez zwracania uwagi na łączną sumę wygranych. Ponadto negocjacje dystrybutywne czy też konfrontacyjne są na tyle silnie zakorzenione w świadomości uczestników, że możliwość odejścia od schematu wymaga znaczącej wiedzy teoretycznej i praktycznej na temat uwarunkowań rozwiązywania konfliktów.

Oryginalność: Artykuł jest unikalnym przykładem zastosowania gier planszowych do analizy uwarunkowań wyboru strategii w grach negocjacyjnych.